اثرهشت هفته و سه ماه ماندگاري تمرينات DNS بر درد فرد مبتلا به سندرم فلكشن ناحيه كمري (مطالعه موردي)

كمردرد يكي از مشكلات اصلي جوامع رو به پيشرفت مي باشد كه هزينه هاي زيادي بر سيستم هاي دولتي و خصوصي وارد مي سازد. علل زيادي براي كمردرد بيان شده است كه يكي از اصلي ترين اين عوامل كاهش پايداري ناحيه كمري_لگني و به تبع آن ايجاد حركات جبراني مي باشد. يكي از نقص هاي ناحيه كمري كه منجر به ايجاد كمردردهاي مكانيكال مي گردد، سندرم فلكشن كمري مي باشد كه در آن حركات ناحيه كمري_لگني به صورتي رخ داده كه باعث افزايش فلكشن مهره هاي كمري مي گردد و رفته رفته منجر به ميكروتراما و در نهايت ماكروتراما مي گردد. تمرينات DNS يا پايدارسازي عصبي_عضلاني پويا، تمريناتي هستند كه در آن ابتدا پايداري لوكال با تمركز بر روي عملكرد عضله ديافراگم و سينرژي عضلات لوكال ايجاد مي گردد. بدين منظور از وضعيت هاي تكاملي نوزاد براي تسهيل اين امر استفاده مي گردد. پس از پايه ريزي پايداري لوكال، يكپارچه سازي عملكرد پايداركننده هاي لوكال و گلوبال در وضعيت هاي پيشرفته تر تمرين مي گردد. اين مطالعه اثر هشت هفته تمرينات DNS و همچنين اثر سه ماه ماندگاري اين تمرينات بر روي درد يك فرد مبتلا به سندرم فلكشن كمري مورد بررسي قرار گرفت. قبل از آغاز تمرينات، درد فرد توسط مقياس بصري درد (VAS) مورد ارزيابي قرار گرفت. سپس هشت هفته تمرينات DNS زير نظر محققين انجام گرفته و مجددا درد تست گرديد. در نهايت پس از سه ماه انجام تمرينات توسط خود فرد در منزل، مجددا درد فرد مورد بررسي قرار گرفت. در ابتداي تحقيق، شدت درد فرد 8 بود كه پس از هشت هفته تمرين اين ميزان به عدد 2 رسيد. پس از سه ماه از اتمام هشت هفته تمرين، شدت درد فرد عدد 4 را نشان داد كه با وجود افزايش پس از اتمام تمرينات زير نظر محققين، نسبت به آغاز مطالعه پنجاه درصد كاهش يافته بود. نتايج اين مطالعه نشان مي دهد كه تمرينات DNS با بازگرداندن محدوده پايداري مفاصل و بهبود سينرژي عضلات لوكال و همچنين بهبود عملكرد تنفسي مي تواند در بهبود علائم و درد افراد مبتلا به سندرم فلكشن كمري مورد استفاده قرار گيرد.