مقاوم سازي بذور گوجه فرنگي با استفاده از كلرور سديم و تأثير آن بر واكنش‌هاي فيزيولوژيكي گياه

روشي كه امروزه در مقابله با زمين‌هاي زراعي تنش‌دار توصيه مي‌شود مقاوم سازي بذور است. در اين روش بذور توسط موادي مانند پلي اتيلن گليكول نمك‌ها و تنظيم كننده‌هاي رشد نظير آبسسيك اسيد تيمار مي شوند. اين مواد باعث آب كشيدگي سلولهاي بذر شده و از خروج ريشه چه در طول مقاوم سازي ممانعت بعمل مي‌آورند سپس بذور بعد از سپري شدن مدت زمان لازم براي مقاوم سازي خشك شده ولي سودمندي تيمارهاي مقاوم سازي شده تا مدتي حفظ مي‌گردد. اسناد و مدارك نشان مي‌دهد مقاوم سازي بر گوجه فرنگي نيز بعنوان يك گياه حساس تأثير دارد. مقاوم سازي بذور با كلرور سديم موجب تغييرات فيزيولوژيكي در گوجه فرنگي را تأئيد مي‌كند بخصوص اين تغييرات گياهان در مرحله رشد و توسعه گياه آشكارمي گردد. در تيمارهاي نمكي كه بذورشان باكلرور سديم مقاوم شده بود افزايشي در قندها و اسيدهاي آلي برگها دربذور 30 روز بعد از تيمار شدن مشاهده شد كه اين افزايش در تيمارهاي طولاني‌تر يعني تيمار 45 و60 روزه بيشتر بود. در ريشه بذور مقاوم سازي شده افزايش ارگانيك اسيد، ذخيره يون در ريشه‌هاي گياهان كاشته شده در 70 و 140 ميلي مول نمك آب آبياري حاصل از بذور مقاوم سازي بالاتر بود. در تيمارهاي نمكي كه بذورشان مقاوم شده بود افزايشي در قندها و اسيدهاي آلي برگها در تيمارهاي برداشت 30 روزه مشاهده شد كه اين افزايش در تيمارهاي طولاني‌تر بيشتر بود. در ريشه بذور مقاوم سازي شده افزايش ارگانيك اسيد، بخصوص در بذور60 روز بعد از تيمار شدن، كمتر از برگ ها بود.