بررسي كاربري اراضي و آينده نگري جمعيت شهر دهگلان تا افق 1400

توزیع و پراكنش كاربری اراضی در سطح شهرها اهمیت زیادی دارد و یكی از معیارهای سنجش و تعیین شهرهای پایدار، برخورداری از حداقل سرانه كاربریهاست. امروزه مشكل اساسی شهرها كمبود سرانههای كاربری اراضی است. شهر دهگلان از جمله شهرهایی است كه از توزیع مناسب كاربریها برخوردار نیست. هدف این پژوهش مطالعه وضع موجود كاربری اراضی شهر دهگلان و بررسی كاربریهای شهر از جنبه كمی است دربررسی كمی، سطوح و سرانه های مورد نیاز در وضع موجود و افق ده ساله آتی(1400)شهر با توجه به رشد جمعیت پرداخته شده است. از آنجای كه توسعه شهر دهگلان با توجه به توانهای اقتصادی- سیاسی محتمل میباشد لذا توجه به تخصیص فضاهای مورد نیاز(گردشگری، فرهنگی، آموزشی)و توزیع فضایی مكانی مناسب آنها، جهت رفع كمبودهای آتی شهر باید در اولویت برنامه ریزیها مدنظر قرار گیرد.