رابطه اميد به آينده معلمان با باورهاي خودكار آمدي دانش آموزان

هرچه فكر احساس و انجام دهیم شناخت ها و هیجا ها و رفتارهایمان را به وجود می آورند سیمپكنیز 2011 نبود بیماری اغلب معادل با سلامتی به كار می رود اما تعریف سازمان جهانی بهداشت فراتر از نبود صرف بیماری است سلیگمن 2009 معتقد است كه روانشناسی معقولانه درزمینه مشكلات و اختلال های روانی نظیر افسردگی خشم اعتیاد نگرانی و قربانی شدن عمل كرده است اما دررابطه با سلامت ذهن یعنی احساس مثبت مثبت اندیشی همكاری هدفمندی و ارتباط مثبت ضعیف عمل كرده است امروزه درهمه نهادها و سازمان های دولتی و غیردولتی ازجمله نظام آموزش و پرورش اولویت ودغدغه خاطر مدیران و اعضای سازمان بحث نیروی انسانی و توجه به این عامل مهم تاثیر گذار است و از طرفی بقا و دوام هرسازمانی به نیروی انسانی آن ارتباط دارد سلامت ادكامی و موفقیت درزندگی وابسته به رشد شایستگی روانی اجتماعی است و هدف رشته روانشناسی مثبت ارتقا احساسات مثبت ویژگی شخصیتی مثبت و موسسات مثبت گرا می باشد فریدنبرگ 2010 امید به آینده به عنوان یك عامل شناختی می تواند افراد را در راه رسیدن به موفقیت یاری رساند.