ژنتيك تحمل به تنش هاي محيطي

تنش هاي محيطي ازعوامل محدود كننده توليدات زارعي مي باشند كه بامختل ساختن متابوليك طبيعي گياه رشد را محدود و درنهايت محصول راكاهش ويابكلي نابود مي سازند مكانيزم فيزيولوژيكي تحمل به اين تنش ها تاحدزيادي مبهم است و مجموعه اي ازپروسه هاي متابوليكي گياه تحت تاثير قرارميگيرند كه اين امر موجب دشوار ساختن سلكسيون جهت افزايش تحمل به اين تنشها دراصلاح نباتا ت ميگردد بنابراين تحمل به تنشهاي محيطي تحت تاثير ژنهاي متعددي كه دركل ژنوم پراكنده هستند صورت ميگيرد درگندم كروموزومهاي مختلفي به تحمل به تنشهاي محيطي نسبت داده شده اند كه عمدتا كروموزومهاي گروه 4و5 مي باشند عليرغم اين مسئله ژنهاي منفرد عامل ايجادتحمل نيز درگياهان مختلف م انند عامل مقاومت به الومينيوم درذرت گزارش شده اند وجود تشابهات فيزيولوژيكي درعكس العمل گياه به تنش هاي محيطي احتمال تشابهات ژنتيكي وپيوستگي را بين ژنهاي مربوطه زياد ميسازد كه اين گروه پيوستگي ژنها به سوپرژنها معروف گشته است درمقاله حاضر كنترل بيولوژيكي به اين تنشها موردبحث قرار ميگيرد.