كشت مخلوط بعنوان يك راه افزايش و پايداري محصول

به منظور افزايش توليدات كشاورزي تاكنون دوراه پيشنهاد شده كه عبارتندازافزايش سطح زيركشت و افزايش عملكرد ولي بايددرنظرداشت كه راه سوم ديگري نيز وجود دارد وآن استفاده اززمان است يعني افزايش ميزان محصول درواحدسطح و دريك سال زراعي طول دوره رويش درهرناحيه بستگي به دما و آب دارد بديهي است كه درمناطق گرمسيري و نيمه گرمسيري عامل محدودكننده آب است كه درحقيقت سيستم كشت را درهرمنطقه مشخص مي كند دراين مناطق تنها راه استفاده اززمان يعني كشت بيش ازيك گياه دريك قطعه زمين و دريك سال زراعي با استفاده ازنزولات جوي كشت مخلوط محسوب ميشود اگرچه درمناطق نيمه گرمسيري كشت مخلوط ازساليان قبل رواج داشته ولي اخيرا مشخص شده است كه دركشت مخلوط ازعوامل محيطي نيروي انساني و سرمايه بهتر استفاده ميشود باوجود اينكه امكان كشت مخلوط دربسياري ازنقاط دنيا كه برداشت مكانيزه رايج نيست وجود دارد ولي تحقيقاتي كه درمورد اثرمتقابل گياهان دركشت مخلوط انجام شده انگشت شمار است همچنين متخصصين اصلاح نژاد تاكنون ارقام مناسب كشتهاي مختلف مخلوط را معرفي نكرده اند هدف ازاين مقاله نشان دادن پتانسيل كشت مخلوط درنگهداري و مصرف عوامل محيطي و ارايه اولويت هاي تحقيق دراين زمينه است.