اپيدميولوژي زنگ زرد در گندم

اصطلاحا افزايش يك بيماري درجمعيت را اپيدمي آن بيماري ميگويند اپيدمي زنگ زرد درروي گدنم بسيارخطرناك ميب اشد كه نقصان محصول ناشي ازبروز آن را درنقاط مختلف دنيا حدود 8تا 75درصد تخمين زده اند عامل اين اپيدمي قارچ PUCCINIA striiformis f.sp.tritici eriks مي باشد زنگ زرد گندم درسال 1777 توسط گاد gadd تشريح شد كه هم اكنون يكي ازبيماريهاي مهم گندم دردنيا منجمله ايرن است علاوه برگندم جو يولاف چاودار و حدود 320 گونه از50جنس علفهاي هرز خانواده گرامينه به اين بيماري مبتلا ميشوند ميزبان واسط اين زنگ برخلاف زنگ سياه و قهوه اي مشخص نيست بنابراين سوال مطرح اين است كه عامل اين بيماري درغياب گندم چگونه بقا خود را حفظ كرده و اينوكولوم اوليه اسپورها ازچه منبعي تامين ميگردد حداقل دوفرضيه براي تامين اينوكولوم اوليه وجود دارد فرضيه اول انتقال ازروي علفهاي هرز و فرضيه دوم انتقال آنها ازمسافت دور مي باشد براي ايجاداپيدمي غالبا نياز به انتقال اسپورها ازمسافت دورنيست بلكه اپيدمي با انتقال اسپورهاي تازه تشكيل شده ازمنطقه اي به منطقه ديگر توسعه مي يابد دراپيدمي زنگ زرد درسال 1958امريكا اسپورها تامسافت 2400 كيلومتر ازشمال مكزيك تا داكوتاي شمالي را ظرف 6ماه پيموده اند اسپورهاي زنگ زرد درمقابل اشعه ماورا بنفش خورشيد uv تا سه برابر حساس تر اززنگ سياه بوده بقا خود را پس ازيك روز تابش طبيعي نورخورشيد درتابستان ازدست ميدهند اپيدمي زنگ زرد و توسعه آن بيش ازازهرزنگ ديگري به حساسيت ارقام و شرايط اقليمي مساعد براي رشد و تكثيرپاتوژن و همچنين علفهاي هرزميزبان وابسته است.