بررسي رابطه بين ويژگيهاي شخصيتي و راهبردهاي مقابلهاي با رضايت شغلي

ﻣﻘﺪﻣﻪ: ﯾﮑﯽ از ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﻬﻤﯽ ﮐﻪ در ﻫﺮ ﺳﺎزﻣﺎن ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮار ﮔﯿﺮد، ﺧﺸﻨﻮدي و رﺿﺎﯾﺖ ﺷﻐﻠﯽ ﮐﺎرﮐﻨﺎن ﺳﺎزﻣﺎﻧﯽ اﺳﺖ. ﺑﻪ ﻋﻠﺖ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﺤﯿﻂ ﮐﺎر و ﺷﺮاﯾﻂ آن از ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺤﺮكﻫﺎي ﺗﻨﺶزا ﺑﺮاي اﻓﺮاد ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﯽآﯾﺪ، ﮔﻤﺎن ﻣﯽرود ﮐﻪ ﻧﻮع ﺷﺨﺼﯿﺖ و راﻫﺒﺮد اﻧﺘﺨﺎﺑﯽ ﻓﺮد ﺑﺮاي ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺷﺮاﯾﻂ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮ ﻣﯿﺰان رﺿﺎﯾﺖ ﺷﻐﻠﯽ ﻓﺮد ﺗﺎﺛﯿﺮﮔﺬار ﺑﺎﺷﺪ. در اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﻣﺤﻘﻖ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل اﯾﻦ ﺳﻮال اﺳﺖ ﮐﻪ آﯾﺎ ﺑﯿﻦ ﺗﯿﭗﻫﺎي ﺷﺨﺼﯿﺘﯽ و راﻫﺒﺮدﻫﺎي ﻣﻘﺎﺑﻠﻪاي ﺑﺎ رﺿﺎﯾﺖ ﺷﻐﻠﯽ در ﮐﺎرﻣﻨﺪان ﺷﻬﺮداري ﺛﺎﻣﻦ ﺷﻬﺮ ﻣﺸﻬﺪ ارﺗﺒﺎﻃﯽ وﺟﻮد دارد؟ روش: ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺣﺎﺿﺮ از ﻧﻈﺮ ﻫﺪف، ﺑﻨﯿﺎدي و ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ روش ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ و ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ اﺟﺮا وﮔﺮدآوري اﻃﻼﻋﺎت ﺑﺸﮑﻞ ﻣﯿﺪاﻧﯽ ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ.ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎري در اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺷﺎﻣﻞ ﮐﺎرﮐﻨﺎن ﺷﻬﺮداري ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺛﺎﻣﻦ و ﺷﺮﮐﺖ ﻋﻤﺮان و ﻣﺴﮑﻦ ﺳﺎزان ﺛﺎﻣﻦ در ﻣﺸﻬﺪ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺳﻪ ﻣﺎﻫﻪ اول ﺳﺎل 1393 ﻣﺸﻐﻮل ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﻮدﻧﺪ. ﺣﺠﻢ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺟﺪول ﻣﻮرﮔﺎن 100 ﻧﻔﺮ و ﺑﺼﻮرت ﺗﺼﺎدﻓﯽ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪ. اﺑﺰار ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪﻫﺎي ﺷﺨﺼﯿﺖ ﻧﺌﻮ، راﻫﺒﺮدﻫﺎي ﻣﻘﺎﺑﻠﻪاي )CRI( و رﺿﺎﯾﺖ ﺷﻐﻠﯽ )JDI( ﺑﻮد. ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ دادهﻫﺎ در ﺑﺨﺶ آﻣﺎر ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ، از ﺷﺎﺧﺺﻫﺎي ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ، اﻧﺤﺮاف اﺳﺘﺎﻧﺪارد و ﻧﻤﻮدار ﻣﯿﻠﻪاي اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه و در ﺑﺨﺶ آﻣﺎر اﺳﺘﻨﺒﺎﻃﯽ از ﺿﺮﯾﺐ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﭘﯿﺮﺳﻮن اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ. ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎ: ﻧﺘﺎﯾﺞ ﭘﮋوﻫﺶ ﻧﺸﺎن دادﮐﻪ رﺿﺎﯾﺖ ﺷﻐﻠﯽ ﺑﺎ ﺗﯿﭗﻫﺎي ﺷﺨﺼﯿﺘﯽ روان رﻧﺠﻮر، ﺗﺠﺮﺑﻪ ﭘﺬﯾﺮ و ﺗﻮاﻓﻖ ﭘﺬﯾﺮ و راﻫﺒﺮدﻫﺎي ﻣﻘﺎﺑﻠﻪاي ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﺣﻞ ﻣﺴﺎﻟﻪ، ﻣﻬﺎر ﻫﯿﺠﺎﻧﯽ، ﻣﻬﺎر ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ و ﺟﻠﺐ ﺣﻤﺎﯾﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﺮ رﺿﺎﯾﺖ ﺷﻐﻠﯽ ارﺗﺒﺎط دارد اﻣﺎ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺷﺨﺼﯿﺖﻫﺎي ﺑﺮوﻧﮕﺮا و ﺑﺎوﺟﺪان و راﻫﺒﺮد ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ارزﯾﺎﺑﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﺑﺎ رﺿﺎﯾﺖ ﺷﻐﻠﯽ ﻧﺪارﻧﺪ.