بررسي رابطه سبكهاي هويت و خودپنداره با همدلي در دانشجويان

ﻣﻘﺪﻣﻪ: ﻫﺪف ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ راﺑﻄﻪ ﺑﯿﻦ ﺳﺒﮏﻫﺎي ﻫﻮﯾﺖ و ﺧﻮدﭘﻨﺪاره ﺑﺎ ﻫﻤﺪﻟﯽ در داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن داﻧﺸﮕﺎه ﭘﯿﺎمﻧﻮر واﺣﺪ ﻣﻬﺎﺑﺎد ﺑﻮد. روش: روش ﭘﮋوﻫﺶ ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ از ﻧﻮع ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﺑﻮد. ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎري اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﮐﻠﯿﻪ داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن داﻧﺸﮕﺎه ﭘﯿﺎمﻧﻮر واﺣﺪ ﻣﻬﺎﺑﺎد در ﺳﺎل ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ 1393-94 ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ از اﯾﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﻌﺪاد 200 ﻧﻔﺮ )100 دﺧﺘﺮ و 100 ﭘﺴﺮ( ﺑﻪ روش ﻧﻤﻮﻧﻪﮔﯿﺮي ﺧﻮﺷﻪاي اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺪ. ﺑﺮاي ﺟﻤﻊآوري دادهﻫﺎ از ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﺳﺒﮏ ﻫﻮﯾﺖ ﺑﺮزوﻧﺴﮑﯽ، ﻣﻘﯿﺎس ﺧﻮدﭘﻨﺪاره راﺟﺮز و ﻓﻬﺮﺳﺖ واﮐﻨﺶﻫﺎي ﺑﯿﻦ ﻓﺮدي دﯾﻮﯾﺲ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ. دادهﻫﺎ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ روشﻫﺎي آﻣﺎري ﺿﺮﯾﺐ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﭘﯿﺮﺳﻮن و ﺗﺤﻠﯿﻞ رﮔﺮﺳﯿﻮن ﮔﺎم ﺑﻪ ﮔﺎم ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺷﺪﻧﺪ. ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎ: ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﻫﻤﺪﻟﯽ ﺑﺎ ﺳﺒﮏ ﻫﻮﯾﺖ اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ و ﻫﻨﺠﺎري راﺑﻄﻪ ﻣﺜﺒﺖ و ﻣﻌﻨﺎدار و ﺑﺎ ﺳﺒﮏ ﻫﻮﯾﺖ ﺳﺮدرﮔﻢ/ اﺟﺘﻨﺎﺑﯽ راﺑﻄﻪ ﻣﻨﻔﯽ و ﻣﻌﻨﺎداري دارد. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻫﻤﺪﻟﯽ ﺑﺎ ﺧﻮدﭘﻨﺪاره ﻣﺜﺒﺖ راﺑﻄﻪ ﻣﺜﺒﺖ و ﺑﺎ ﺧﻮدﭘﻨﺪاره ﻣﻨﻔﯽ راﺑﻄﻪ ﻣﻨﻔﯽ و ﻣﻌﻨﺎداري دارد. از ﺳﻮﯾﯽ ﺑﺮ اﺳﺎس ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺗﺤﻠﯿﻞ رﮔﺮﺳﯿﻮن، ﻣﺘﻐﯿﺮﻫﺎي ﺳﺒﮏﻫﺎي ﻫﻮﯾﺖ و ﺧﻮدﭘﻨﺪاره ﻗﺎدرﻧﺪ ﺗﻐﯿﯿﺮات ﻫﻤﺪﻟﯽ را در داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن ﭘﯿﺶﺑﯿﻨﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﻧﺘﯿﺠﻪﮔﯿﺮي: ﺑﺎ اﻓﺰاﯾﺶ ﺳﺒﮏ ﻫﻮﯾﺖ اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ و ﻫﻨﺠﺎري و ﺧﻮدﭘﻨﺪاره ﻣﺜﺒﺖ ﻣﯿﺰان ﻫﻤﺪﻟﯽ داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ و ﺑﺮﻋﮑﺲ ﺑﺎ اﻓﺰاﯾﺶ ﺳﺒﮏ ﻫﻮﯾﺘﯽ ﺳﺮدرﮔﻢ/ اﺟﺘﻨﺎﺑﯽ و ﺧﻮدﭘﻨﺪاره ﻣﻨﻔﯽ ﻣﯿﺰان ﻫﻤﺪﻟﯽ ﮐﺎﻫﺶ ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ.