ﺑﺮرﺳﯽ راﺑﻄﻪ ﺑﯿﻦ ﺗﻮﺟﻪ، ﺣﺎﻓﻈﻪ و ﻧﻈﺮﯾﻪ ذﻫﻦ ﺑﺎ ﻧﺎ ﮔﻮﯾﯽ ﻫﯿﺠﺎﻧﯽ در داﻧﺶ آﻣﻮزان

اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺎ ﻫﺪف ﺗﻌﯿﯿﻦ راﺑﻄﻪ ﺗﻮﺟﻪ، ﺣﺎﻓﻈﻪ و ﻧﻈﺮﯾﻪ ذﻫﻦ ﺑﺎ ﻧﺎﮔﻮﯾﯽ ﻫﯿﺠﺎﻧﯽ در داﻧﺶ آﻣﻮزان دوره اول ﻣﺘﻮﺳﻄﻪ آﻣﻮزش وﭘﺮورش ﻧﺎﺣﯿﻪ ﯾﮏ ﺗﺒﺮﯾﺰ اﻧﺠﺎم ﺷﺪ. در اﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺗﻌﺪاد 385 داﻧﺶ آﻣﻮز اول ﻣﺘﻮﺳﻄﻪ از ﻃﺮﯾﻖ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﯿﺮي در دﺳﺘﺮس ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺪ. اﺑﺰارﻫﺎي اﻧﺪازه ﮔﯿﺮي ﺷﺎﻣﻞ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ 20 ﺳﻮاﻟﯽ اﻟﮑﺴﯽ ﺗﯿﻤﯿﺎي ﺗﻮرﻧﺘﻮ، آزﻣﻮن ذﻫﻦ ﺧﻮاﻧﯽ از ﻃﺮﯾﻖ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﭼﺸﻢ)RMET(، ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﻋﻤﻮﻣﯽ )PRMQ( و آزﻣﻮن ﻣﺮﺑﻊ ﻫﺎي دﻧﺒﺎﻟﻪ دار ﺗﻮﻟﻮز- ﭘﯿﺮون )ﺑﺮاي ﺳﻨﺠﺶ دﻗﺖ و ﺗﻮﺟﻪ( ﺑﻮدﻧﺪ. داده ﻫﺎي ﺟﻤﻊ آوري ﺷﺪه ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺿﺮﯾﺐ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﭘﯿﺮﺳﻮن و رﮔﺮﺳﯿﻮن ﭼﻨﺪﮔﺎﻧﻪ ﺑﻪ روش اﺳﺘﺎﻧﺪارد)ﻫﻤﺰﻣﺎن( ﻣﻮرد ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ. ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ داده ﻫﺎ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻮﯾﯽ ﻫﯿﺠﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ، ﺣﺎﻓﻈﻪ و ذﻫﻦ ﺧﻮاﻧﯽ راﺑﻄﻪ ﻣﻌﻨﺎداري دارد. ﺑﺮ اﺳﺎس آزﻣﻮن رﮔﺮﺳﯿﻮن ﭼﻨﺪﻣﺘﻐﯿﺮي ﺑﻪ روش ﻫﻤﺰﻣﺎن در ﺗﺒﯿﯿﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮات ﻧﺎرﺳﺎﯾﯽ ﻫﯿﺠﺎﻧﯽ از روي ﺗﻮﺟﻪ، ﺣﺎﻓﻈﻪ و ذﻫﻦ ﺧﻮاﻧﯽ، ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺘﻐﯿﺮﻫﺎي ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻦ ﻣﻮﺛﺮ )ﺗﻮﺟﻪ، ﺣﺎﻓﻈﻪ و ﻧﻈﺮﯾﻪ ذﻫﻦ(، ﺣﺪود 88 درﺻﺪ از وارﯾﺎﻧﺲ ﻧﻤﺮه ﻧﺎرﺳﺎﯾﯽ ﻫﯿﺠﺎﻧﯽ در داﻧﺶ آﻣﻮزان ﻣﺘﻮﺳﻄﻪ اول را ﺗﺒﯿﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺗﻮﺟﻪ )0/32= beta ﺣﺎﻓﻈﻪ)0/22= beta( و ﻧﻈﺮﯾﻪ ذﻫﻦ )0/33= beta( ﻣﺘﻐﯿﺮﻫﺎي ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻦ ﻣﻮﺛﺮ ﺑﺮ آﻟﮑﺴﯽ ﺗﯿﻤﯿﺎ ﺑﻮدﻧﺪ