ارﺗﺒﺎط ﺳﺒﮏﻫﺎي دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ و ﺳﺎزﮔﺎري اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، ﻋﺎﻃﻔﯽ زﻧﺪاﻧﯿﺎن ﺑﺮ اﺳﺎس ﻣﺪت ﺗﺤﻤﻞ ﺣﺒﺲ

زﻣﯿﻨﻪ و ﻫﺪف:. از ﺟﻤﻠﻪ ﻋﻮاﻣﻞ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻣﻮﺛﺮ در ﺳﺎزﮔﺎري، ﭘﺎﺳﺦدﻫﯽ واﻟﺪ ﺑﻪ ﻧﯿﺎزﻫﺎي ﮐﻮدك در دوران ﮐﻮدﮐﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺳﺒﮏﻫﺎي دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ در ﮐﻮدك ﻣﻨﺠﺮ ﻣﯽﺷﻮد. ﺳﺒﮏﻫﺎي دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ، روشﻫﺎي ﻣﻮاﺟﻪ ﻓﺮد ﺑﺎ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖﻫﺎي اﺳﺘﺮسزا را ﻣﺘﺄﺛﺮ ﻣﯽﺳﺎزد. ﻫﺪف اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺮرﺳﯽ ارﺗﺒﺎط ﺳﺒﮏﻫﺎي دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ و ﺳﺎزﮔﺎري در زﻧﺪاﻧﯿﺎن ﺟﺪﯾﺪاﻟﻮرود و زﻧﺪاﻧﯿﺎن ﻣﺘﺤﻤﻞ ﺣﺒﺲ در زﻧﺪان ﻣﺮﮐﺰي ﻫﻤﺪان ﺑﻮد. روش: اﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ از ﻧﻮع ﮐﺎرﺑﺮدي، و از ﻧﻈﺮ روش، ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﺟﺎﻣﻌﻪ اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺗﻌﺪاد 2500 ﻧﻔﺮ از زﻧﺪاﻧﯿﺎن زﻧﺪان ﻣﺮﮐﺰي ﻫﻤﺪان ﺑﻮدﻧﺪ. 252 ﻧﻔﺮ از اﯾﻦ اﻓﺮاد ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻃﺒﻘﻪاي ﻧﺴﺒﺘﯽ ﺑﺮاي ﮔﺮوه ﻧﻤﻮﻧﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺪ و آزﻣﻮن ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﺳﺒﮏﻫﺎي دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ ﺑﺰرﮔﺴﺎل ﮐﻮﻟﯿﻨﺰ و رﯾﺪ و ﺳﭙﺲ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﺳﺎزﮔﺎري ﺑﻞ ﺑﻪ اﺟﺮا درآﻣﺪ. دادهﻫﺎي اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ از روش ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﭘﯿﺮﺳﻮن و رﮔﺮﺳﯿﻮن ﭼﻨﺪﮔﺎﻧﻪ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪي ﻧﺮم اﻓﺰار SPSS 21 ﻣﻮرد ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ. ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎ: ﺑﯿﻦ ﻧﻤﺮات ﺑﺎﻻ در آزﻣﻮن ﺳﺎزﮔﺎري ﺑﺎ ﺳﺒﮏﻫﺎي دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ ﻧﺎاﯾﻤﻦِ دوﺳﻮﮔﺮا و اﺟﺘﻨﺎﺑﯽ راﺑﻄﻪ ﻣﺜﺒﺖ ﻣﻌﻨﺎدار وﺟﻮد داﺷﺖ )R=0,71 ( و ﺑﯿﻦ ﺳﺒﮏ دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ اﯾﻤﻦ و ﻣﯿﺰان ﺳﺎزﮔﺎري راﺑﻄﻪ ﻣﻌﮑﻮس وﺟﻮد داﺷﺖ اﻣﺎ اﯾﻦ راﺑﻄﻪ ﻣﻌﻨﺎدار ﻧﺒﻮد. ﻧﺘﺎﯾﺞ رﮔﺮﺳﯿﻮن ﻧﺸﺎن دادﮐﻪ ﺣﺪود 52 درﺻﺪ وارﯾﺎﻧﺲ ﻧﺎﺳﺎزﮔﺎري از ﻃﺮﯾﻖ ﻣﺘﻐﯿﺮﻫﺎي ﺳﺒﮏﻫﺎي دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ ﻧﺎاﯾﻤﻦ ﺗﺒﯿﯿﻦ ﻣﯽﺷﻮد)0/52 =R2( و دو ﻣﺘﻐﯿﺮ دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ دوﺳﻮﮔﺮا وﺟﺘﻨﺎﺑﯽ ﻋﺪم ﺳﺎزﮔﺎري را ﭘﯿﺶﺑﯿﻨﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﺗﺎﺛﯿﺮ را در ﻣﺘﻐﯿﺮ ﺳﺎزﮔﺎري، دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ دوﺳﻮﮔﺮا داﺷﺘﻪ اﺳﺖ )0,64=β(. ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﯿﺮي: ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﺳﺒﮏﻫﺎي دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ اﺟﺘﻨﺎﺑﯽ و اﺿﻄﺮاﺑﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺗﻐﯿﯿﺮات ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺳﺎزﮔﺎري زﻧﺪاﻧﯿﺎن را ﭘﯿﺶﺑﯿﻨﯽ ﮐﻨﻨﺪ؛ ﺑﻪ ﻃﻮري ﮐﻪ زﻧﺪاﻧﯿﺎن ﺑﺎ ﺳﺒﮏﻫﺎي دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ اﺟﺘﻨﺎﺑﯽ و اﺿﻄﺮاﺑﯽ، در ﻋﻤﻞ ﺳﺎزﮔﺎري ﭘﺎﯾﯿﻨﺘﺮ و زﻧﺪاﻧﯿﺎن داراي ﺳﺒﮏ دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ اﯾﻤﻦ،ﺳﺎزﮔﺎري ﺑﺎﻻﺗﺮي را ﻧﺸﺎن دادﻧﺪ.