اﺛﺮ ﺑﺨﺸﯽ آﻣﻮزش ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺳﺎزي ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﺑﺮ ﺑﺎورﻫﺎي ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﻏﯿﺮ ﻣﻨﻄﻘﯽ

ﻫﺪف اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺗﻌﯿﯿﻦ اﺛﺮﺑﺨﺸﯽ آﻣﻮزش ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺳﺎزي ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﺑﺮ ﺑﺎورﻫﺎي ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﻧﺎ ﮐﺎر آﻣﺪدﺧﺘﺮان در اﻧﺘﺨﺎب ﻫﻤﺴﺮ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺟﺰء ﭘﮋوﻫﺶ ﻫﺎي ﻧﯿﻤﻪ آزﻣﺎﯾﺸﯽ ازﻧﻮع ﭘﯿﺶ آزﻣﻮن-ﭘﺲ آزﻣﻮن ﺑﺎ ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل اﺳﺖ. ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎري ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ را ﮐﻠﯿﻪ دﺧﺘﺮان ﻣﺠﺮدﮐﻪ اﺧﺘﻼل ﺣﺎد رواﻧﯽ ﺑﺎرزي را ﻧﺪارﻧﺪ ﺗﺸﮑﯿﻞ داده اﻧﺪ. ﻧﻤﻮﻧﻪ آﻣﺎري ﭘﮋوﻫﺶ ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از 50ﻧﻔﺮ ازدﺧﺘﺮان ﻣﺠﺮد واﺟﺪ ﺷﺮاﯾﻂ ﺳﺮاي ﻣﺤﻠﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪ 18ﮐﻪ ﭘﺲ از ﮔﺮﻓﺘﻦ آزﻣﻮن ﺑﺎورﻫﺎي ارﺗﺒﺎﻃﯽ، از ﺑﯿﻦ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ﻧﻤﺮه رادرﯾﺎﻓﺖ ﻧﻤﻮدﻧﺪ 24 ﻧﻔﺮ را اﻧﺘﺨﺎب، 12 ﻧﻔﺮﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﮔﺮوه آزﻣﺎﯾﺶ و 12 ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﮔﺮوه ﮔﻮاه،ﺑﺎاﺳﺘﻔﺎده ازروش ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ ﺷﺪﻧﺪ. اﺑﺰار ﮔﺮدآوري داده ﻫﺎ، ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﺳﯿﺎﻫﻪ ﺑﺎورﻫﺎي ارﺗﺒﺎﻃﯽ آﯾﺪﻟﺴﻮن و اﭘﺸﺘﺎﯾﻦ )1982( ﮐﻪ ﭘﺎﯾﺎﯾﯽ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ0/88 و 0/78 ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﮔﺮدﯾﺪ. ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ داده ﻫﺎي ﺟﻤﻊ آوري ﺷﺪه، از ﻃﺮﯾﻖ ﻧﺮم اﻓﺰار SPSS ﮐﻪ ﻗﺒﻞ از آزﻣﻮدن ﻓﺮﺿﯿﻪﻫﺎ، ﻣﻔﺮوﺿﻪ ﻧﺮﻣﺎل ﺑﻮدن ﺗﻮزﯾﻊ دادهﻫﺎ از ﻃﺮﯾﻖ آزﻣﻮن ﮐﻮﻟﻤﻮﮔﺮوف-اﺳﻤﯿﺮﻧﻒ و ﻣﻔﺮوﺿﻪ ﻫﻤﮕﻨﯽ وارﯾﺎﻧﺲﻫﺎ از ﻃﺮﯾﻖ آزﻣﻮن ﻟﻮﯾﻦ در ﺗﻤﺎم ﻣﺘﻐﯿﺮﻫﺎي دو ﮔﺮوه ﺑﺮرﺳﯽ ﮔﺮدﯾﺪ. ﺑﺮاي ﮔﺰارش ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻣﻌﻨﺎداري آزﻣﻮﻧﻬﺎي آﻣﺎري ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ و اﻧﺪازه از اﺛﺮ ﻣﺘﻐﯿﺮ ﻣﺴﺘﻘﻞ و ﺑﺮاي ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ داده از ﺗﺤﻠﯿﻞ ﮐﻮوارﯾﺎﻧﺲ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺣﺎﮐﯽ از اﺛﺮ ﺑﺨﺶ ﺑﻮدن آﻣﻮزش ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺳﺎزي ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﺑﺮ ﺑﺎورﻫﺎي ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﻧﺎﮐﺎرآﻣﺪﻣﯽﺑﺎﺷﺪ.و اﯾﻦ ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ آن اﺳﺖ ﮐﻪ روﯾﮑﺮد ﺗﺼﻮﯾﺮﺳﺎزي ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﻣﻮﺟﺐ اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯿﺰان واﻗﻊ ﺑﯿﻨﯽ اﻓﺮاد و اﺣﺴﺎس اﻣﻨﯿﺖ آﻧﻬﺎ در اﻧﺘﺨﺎب ﻫﻤﺴﺮ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.