ﻣﺪل ﺳﺎﺧﺘﺎري ﻧﻘﺶ واﺳﻄﻪاي ﺗﻨﻈﯿﻢ ﻫﯿﺠﺎﻧﯽ در راﺑﻄﻪ ﻃﺮﺣﻮارهﻫﺎي ﻧﺎﺳﺎزﮔﺎر اوﻟﯿﻪ و ﻓﺮﺳﻮدﮔﯽ ﺷﻐﻠﯽ ﭘﺮﺳﺘﺎران

ﻫﺪف ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺮرﺳﯽ ﻧﻘﺶ واﺳﻄﻪ اي ﺗﻨﻈﯿﻢ ﻫﯿﺠﺎﻧﯽ در راﺑﻄﻪ ﺑﯿﻦ ﻃﺮﺣﻮاره ﻫﺎي ﻧﺎﺳﺎزﮔﺎر اوﻟﯿﻪ و ﻓﺮﺳﻮدﮔﯽ ﺷﻐﻠﯽ ﭘﺮﺳﺘﺎران ﺑﻮد. ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎري ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﮐﻠﯿﻪ ﭘﺮﺳﺘﺎران زن ﺷﺎﻏﻞ در ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ﭘﺎرﺳﯿﺎن ﺗﻬﺮان ﺑﻮد. ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺷﺎﻣﻞ 110 ﺑﻮد ﮐﻪ از ﻃﺮﯾﻖ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﯿﺮي ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﺳﺎده اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺪ. روش ﭘﮋوﻫﺶ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ از ﻧﻮع ﻣﺪل ﻣﻌﺎدﻻت ﺳﺎﺧﺘﺎري ﺑﻮد. ﺷﺮﮐﺖ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎن، ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﻫﺎي ﻃﺮﺣﻮاره ﻫﺎي ﻧﺎﺳﺎزﮔﺎر ﯾﺎﻧﮓ )ﻓﺮم ﮐﻮﺗﺎه وﯾﺮاﺳﺖ ﺳﻮم(، ﺗﻨﻈﯿﻢ ﻫﯿﺠﺎﻧﯽ ﮔﺮاس و ﺟﺎن و ﻓﺮﺳﻮدﮔﯽ ﺷﻐﻠﯽ ﻣﺴﻠﺶ و ﺟﮑﺴﻮن را ﺗﮑﻤﯿﻞ ﻧﻤﻮدﻧﺪ. داده ﻫﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻧﺮماﻓﺰار SPSS ﻧﺴﺨﻪ 20 و ﻧﺮماﻓﺰار LISREL ﻧﺴﺨﻪ 8/7 ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺷﺪﻧﺪ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺣﺎﺻﻞ از ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻣﺴﯿﺮ ﻧﺸﺎن داد: ارزﯾﺎﺑﯽ ﻣﺠﺪد)ﺗﻨﻈﯿﻢ ﻫﯿﺠﺎﻧﯽ( درراﺑﻄﻪ ﺑﯿﻦ »ﺧﻮد ﮔﺮداﻧﯽ وﻋﻤﻠﮑﺮد ﻣﺨﺘﻞ« و » دﯾﮕﺮ ﺟﻬﺖ ﻣﻨﺪي« ﺑﺎ ﮐﺎﻫﺶ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﻓﺮدِي)ﻓﺮﺳﻮدﮔﯽ ﺷﻐﻠﯽ ﭘﺮﺳﺘﺎران( ﻧﻘﺶ واﺳﻄﻪ اي ﻣﻌﻨﺎدارداﺷﺖ. ﺳﺮﮐﻮﺑﯽ ﺗﻨﻈﯿﻢ ﻫﯿﺠﺎﻧﯽ(درراﺑﻄﻪ ﺑﯿﻦ »ﺧﻮد ﮔﺮداﻧﯽ وﻋﻤﻠﮑﺮد ﻣﺨﺘﻞ« ﺑﺎ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﻋﺎﻃﻔﯽ)ﻓﺮﺳﻮدﮔﯽ ﺷﻐﻠﯽ ﭘﺮﺳﺘﺎران( ﻧﻘﺶ واﺳﻄﻪ اي ﻣﻌﻨﺎدار داﺷﺖ. ارزﯾﺎﺑﯽ ﻣﺠﺪد وﺳﺮﮐﻮﺑﯽ)ﺗﻨﻈﯿﻢ ﻫﯿﺠﺎﻧﯽ( درراﺑﻄﻪ ﺑﯿﻦ ﺑﻘﯿﻪ ﻃﺮﺣﻮاره ﻫﺎ و ﻓﺮﺳﻮدﮔﯽ ﺷﻐﻠﯽ ﭘﺮﺳﺘﺎران ﻧﻘﺶ واﺳﻄﻪ اي ﻣﻌﻨﺎدار ﻧﺪاﺷﺖ. ﺑﺮ اﺳﺎس ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎي اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﻣﯽﺗﻮان ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ راﺑﻄﻪ ﻃﺮﺣﻮاره ﻫﺎي ﻧﺎﺳﺎزﮔﺎر اوﻟﯿﻪ وﻓﺮﺳﻮدﮔﯽ ﺷﻐﻠﯽ ﯾﮏ راﺑﻄﻪ ﺧﻄﯽ و ﺳﺎده ﻧﯿﺴﺖ و ﺗﻨﻈﯿﻢ ﻫﯿﺠﺎن در اﯾﻦ راﺑﻄﻪ ﻧﻘﺶ واﺳﻄﻪ اي دارد.