مواجهه ي سرشك و آدونيس با اساطير يونان

اسطوره (Myth)، ميراث كهن قومي و ملي كه امروزه با مطالعات ميتولوژي يا شناخت اساطير مورد بررسي قرار مي گيرد، شاكله ي «سنت» محسوب مي شود و خاستگاه آن را مي توان در عقايد مذاهب و باورهاي ديني جست. اسطوره به عنوان هويت ملل، يكي از بازوان قدرت است و همواره توانسته در تغيير و تحول تاريخي و اجتماعي جوامع نقش اساسي ايفا نمايد. اسطوره ها فراي ملت ها گام نهاده، به صورت جهاني در آثار شاعران و نويسندگان مطرح شده اند و تبلور آن ها در آثار شاعران با توجه به ابزار بلاغي گاه به صورت آينه ها و يا نقاب ها بوده است. از اين رو، به كار گيري اسطوره ها در دو سطح مكانيكي- بيروني و ارگانيك- دروني نوع مواجهه ي شاعران با اين گنجينه ي ديرين را در قالب هايي متفاوت به مخاطبان عرضه مي دارد. شاعران معاصر فارسي و عربي نيز با تأسي از اسطوره ها در نيل به اهداف و نيات اجتماعي و فردي خود علاوه بر پيام رساني، وجهه اي نو از اساطير را براي مخاطبان به نمايش گذاشته اند. اين جستار بر آن است تا با رويكرد توصيفي- تحليلي به مقايسه ي اسطوره هاي يوناني در اشعار دو شاعر معاصر فارسي و عربي: م.سرشك و آدونيس بپردازد و چگونگي تأثير اسطوره ها به عنوان ابزاري بياني در آثار اين دو شاعر را مطرح نمايد كه در نتيجه ي آن م.سرشك با ادغام افكار ناسيوناليستي، اسطوره ي يوناني را در لوا و جامه ي ايراني بيان كرده، چهره اي اجتماعي به آن مي بخشد و آدونيس با پذيرفتن اسطوره ي يوناني به عنوان هويتي غربي، بافت نمادينه بودن آن را متحول مي سازد.