تلميحات و اشارات تاريخي و داستاني در ديوان اميرخسرو دهلوي

اميرخسرو دهلوي از شاعران و عارفان اواسط قرن هفتم و اوايل قرن هشتم هجري است. او علاوه بر شاعري و نويسندگي در فن موسيقي هم يد طولايي داشت. شاعري مديحه سرا بود و تا پايان فعاليت ادبي خود در جريان جنب و جوش دربارهاي فرمانروايان و سلسله‌هاي گوناگون دهلي و مولتن بود. او در حلقه ارادت محمد نظام‌الدين اولياء از سلسله چشتيه بود. به اميرخسرو لقب سعدي هندوستان داده‌اند. در اين مقاله كوشش شده است تلميحات و اشارات تاريخي و داستاني در ديوان او بررسي شود. تلميح، صنعت ادبي‌اي است كه شاعران و سخنوران توسط آن مي‌توانند معاني بسيار و گسترده‌اي را در كمترين كلمات جاي دهند. اين صنعت ادبي يكي از گسترده‌ترين ميدان‌هاي انديشه اميرخسرو دهلوي است. از آنجا كه درك اشعار تلميح‌دار براي خواننده مبتدي دشوار است، شرح و توصيف تلميحات و اشارات مي‌تواند به درك بهتر شعر به خواننده‌اي كه هيچ اطلاع و آگاهي‌اي از تلميح ندارد، كمك كند.