نقد شعر «دلم براي باغچه مي سوزد» فروغ فرخزاد، بر مبناي نظريۀ نقد نو

در اين جستار شعر «دلم براي باغچه مي سوزد» از مجموعه شعر «ايمان بياوريم به آغاز فصل سرد» فروغ فرخزاد بر مبناي نقد نو مورد تحليل و بررسي قرار گرفته است. در اين نوع از نقد زبان ادبي، زباني است كه براي رسيدن به كليتي تجزيه ناپذير مي كوشد از چهار صنعت پارادوكس، آيروني، ابهام و تنش محتوايي به نحوي استفاده كند كه تصويري عيني و محسوس از جهان آشفته ي بيرون به دست دهد. اما منتقد نو چندان به بحث در خود اين شگردها (صورخيال,بديع و...) توجه ندارد، بلكه مي توان گفت كه در بررسي اثر به دنبال وحدتي اندام وار در معناست. در راستاي چنين نگاهي براي تحليل متن، معاني قاموسي و فراقاموسي واژگان، نمادها و تصاوير مورد بررسي قرار گرفت و حاصل آن كشف وحدتي اندام وار ميان عناصر شكلي اثر با هم و با كليت شعر بود؛ كه حول تنش محتوايي حاكم بر تمام بندهاي شعر، تقابل ميان مرگ و زندگي و اميد و نااميدي، شكل گرفته است. اين تنش محتوايي با اشاره به گروه هاي مختلف انسان ها و زندگيشان پيش مي رود، امكان غلبۀ مرگ بر زندگي را با تكرار برخي جملات، هشدار مي هد و به پايان مي رسد و در واقع با نگاه يك منتقد نو، در اين شعر يك كليت منسجم از عناصر سازنده اي وجود دارد كه در ارتباطي منظم و متقابل اثري با معيار هاي ادبيت متن آفريده اند.