بازتاب علاقه‌ي اجتماعي در اشعار پروين اعتصامي با رويكرد روان‌شناسي فرد نگر آلفرد آدلر

اشعار پروين اعتصامي ازجمله آثار كلاسيك فارسي است كه موردتوجه و اقبال عام و خاص قرارگرفته‌است. مي‌توان گفت ازجمله دلايل اين اقبال، توجه خاص پروين نسبت به مفهوم بشردوستي و توجه به رفاه افراد جامعه‌ي انساني بوده است. وي همواره الگوي جامعي از جامعه‌ي ايده‌آل در اشعارش ارائه كرده‌است. وي به‌واسطه‌ي انتقادات از مفاسد اجتماعي، خواهان ايجاد جامعه‌اي آرماني است كه در آن همه‌ي افراد جامعه بتوانند به كمال بشري نائل شوند. هدف نهايي پروين در اغلب اشعارش، وحدت افراد بشري در يك اجتماع واحد است. وي در اشعارش همدلي با هر عضو نژاد انسان را مطرح كرده است. از سوي ديگر آلفردآدلر روان‌شناس فردنگر، از علاقه‌اجتماعي سخن گفته است. در ديدگاه آدلر علاقه‌ي اجتماعي، گرايش فطري انسان‌ها به همكاري كردن با يكديگر براي ساختن جامعه‌اي هماهنگ و مولد است. ازنظر آدلر شخصي كه احساس اجتماعي رشد يافته‌اي دارد براي كمال تمام انسان‌ها در يك جامعه‌ي ايده‌آل تلاش مي‌كند. علاقه‌ي اجتماعي را مي‌توان به‌صورت نگرش ارتباط داشتن با كل بشريت و همدلي با هر عضو نژاد انسان تعريف كرد. ازنظر آدلر فردي كه داراي اين احساس باشد «تيپ مفيد به حال جامعه» در سبك‌هاي زندگي اجتماعي ناميده مي‌شود. در پژوهش حاضر، علاوه‌بر ايجاد ارتباط ميان دو علم روان‌شناسي و ادبيات؛ به بررسي تطبيقي قرابت‌هاي غالب بين انديشه‌هاي پروين با نظريه‌ي روانشناسي آدلر، براساس الگوهاي ارائه‌شده از سوي اين روانشناس پرداخته‌شده است.‌شيوه‌ي پژوهش، كتابخانه‌اي و اسنادپژوهي است. نتايج نشان‌دهنده‌ي اين است كه مضامين اجتماعي و علاقه به مصلحت اجتماعي در اشعار پروين مطابقت زيادي با نظريه‌ي علاقه‌ي اجتماعي آدلر دراين‌باره دارد.