رئاليسم در شعر احمد شاملو

كاربرد مكاتب ادبي همچون رمانتيسم، سمبوليسم، رئاليسم و . . . در شعر معاصر به تأسي از ادبيات اروپا رايج شد. هر چند اين كاربست در موارد مختلفي با اصول اولية اين مكاتب مغايرت داشت ولي در عين حال برخي از مباني اين مكاتب در شعر و نثر فارسي مورد توجه قرار گرفته‌ و آثاري در اين زمينه خلق شده‌است كه بررسي و تحليل آنها براساس اصول اولية اين مكاتب مي‌تواند؛ ميزان همساني و يا تفاوت اين آثار را با مكاتب ادبي اروپايي نشان دهد. در همين راستا پژوهش حاضر بر آن است تا با روش توصيفي-تحليلي، رئاليسم را در شعر احمد شاملو بررسي كند و بر اساس مباني مكتب رئاليسم نشان دهد كه اين شاعر، كدام يكي از مؤلفه‌هاي مكتب واقع‌گرايي را در سروده‌هاي خويش به كار برده‌است و رويكرد وي در به كار گيري اين مباني چگونه است؟ دستاورد پژوهش بيانگر آن است كه شرايط به وجود آمده براي به كارگيري مكتب رئاليسم در ايران با خاستگاه اصلي آن متفاوت است و به نوعي تحت تأثير رئاليسم سوسياليستي قرار دارد، با وجود اين برخي از مباني آن در ادبيات معاصر ايران وجود دارد. اين مباني با توجه به شعر احمد شاملو عبارتند از: توصيف واقع‌گرايانه با كمترين تخيل موجود، رئاليسم سنتي، رئاليسم اجتماعي كه در قالب انتقادات و اعتراضات سياسي و اجتماعي بازتاب يافته‌است.