بررسي تطبيقي معيارهاي بازنويسي شاهنامه براي كودكان و نوجوانان با تكيه بر داستان ضحاك ماردوش

از مهمترين كاركردهاي ادبيات،انتقال مفاهيم تاريخي و فرهنگ ملل مختلف است.در بررسي سير تكامل ادبيات كودك و نوجوان در ايران،نقش برجسته آثار «بازنويسي» و «بازآفريني» به وضوح ديده ميشود كه پيش متن اكثريت آنها، متون كهن و امهات نظم و نثر فارسي هستند. «شاهنامه فردوسي»،برترين اثر حماسي فارسي،به منظور آشنا ساختن كودكان و نوجوانان با اين اثر گرانبها، جنبه ي داستاني و روايي آن،آشنايي با تاريخ و اسطوره هاي ايران زمين و ... ،از جمله آثاري است كه تاكنون بيش از هر متن ديگري مورد توجه نويسندگان قرار گرفته است.هدف از نگارش و خلق بازنويسي و بازآفريني ها در ادبيات كودك و نوجوان،افزون بر موارد ذكر شده،فراهم آوردن اثري مناسب از نظر فرم و محتوا براي مخاطب كودك و نوجوان است.تاكنون بررسي هاي بسياري پيرامون شيوه هاي بازنويسي و بازآفريني از متون كهن به صورت عام و شاهنامه به طور خاص،براي كودكان و نوجوانان انجام گرفته است. در اين پژوهش، با روش توصيفي-تحليلي،و با تكيه بر داستان پادشاهي ضحاك و قيام كاوه آهنگر و پادشاهي فريدون به بررسي تطبيقي بازنويسي هاي اين روايت،براي گروه هاي سني «كودكان» و «نوجوانان» به طور مجزا،و استخراج تفاوت هاي معيارهاي بازنويسي براي اين دو گروه سني پرداختيم.تفاوت بازنويسي ها در ميان آثار مربوط به گروه هاي سني مختلف را ميتوانيم در دو محور كلي «فرم و صورت» و «محتوا» بررسي كنيم و از آن جمله ميتوان به بررسي تصاوير،بررسي توصيفات، وجود اشعار يا جملاتي از اصل پيش متن،توجه به نحوه روايت و .... اشاره كرد.