شاهنامۀ فردوسي حماسه‌اي ملي و افسانۀ قرون ويكتور هوگو حماسه‌اي مصنوع

حماسه يكي از قديمي‎ترين ژانرهاي ادبي جهان به شمار مي‎رود و نزد اقوامي يافت مي‌شود كه تاريخ و تمدني كهن دارند. مردم سرزمين‌هايي چون ايران، هند، يونان از جمله كساني هستند كه حماسه سرايي در ميان آنان رواج داشته است. شاهنامۀ فردوسي حماسۀ ملي ايران يا به عبارتي ديگر حماسه‌اي طبيعي است، اين اثر جايگاه خود را از هزار سال پيش در دل و جان اقوام ايراني حفظ كرده است. درهم‌تنيدگي شاهنامه با مردم ايران به اين علت است كه شاهنامه نه تنها تاريخ و افتخارات مردم اين سرزمين را زنده نگه داشته است، بلكه باعث شده تا زبان فارسي همواره استحكام خود را حفظ كند، در عين حال شاهنامه يك اثر بديع ادبي است. نوع ديگري از حماسه نيز وجود دارد كه به آن حماسۀ مصنوع گفته مي‌شود، كه سراينده به خلق حماسه مي‌پردازد. قسمتي از اين نوع حماسه تخيلي است، پس نمي‎تواند جايگاهي مانند حماسۀ ملي در دل مردم آن سرزمين داشته باشد. ديوان حماسي افسانۀ قرون اثر ويكتور هوگو، كه در قرن نوزدهم سروده شده، از اين دست است. در اين پژوهش علاوه بر مطالعۀ ويژگي‎هاي حماسۀ ملي و حماسۀ مصنوع، به معرفي دو حماسۀ ايراني و فرانسوي و به پذيرش شاهنامه و افسانۀ قرون در فرانسه و ايران مي‎پردازيم.