راست نمايي در داستان هاي اژدها در شاهنامه و گرشاسب نامه

اژدها از موجودات خيالي است كه در افسانه ها و اسطوره هاي اغلب ملل جهان از جمله حماسه هاي ايراني از آن ياد شده است و در برخي اسطوره ها، نمادي مثبت و در بعضي، نمادي اهريمني شمرده مي شود. جنگ با اژدها و پيروزي قهرمانان بر آن از بن مايه هاي رايج در اساطير است كه متناسب با شأن مثبت يا منفي آن در فرهنگ ملل بايد تأويل شود. داستان نبرد قهرمانان با اژدها در شاهنامه و گرشاسب نامه نيز از جمله داستان هايي است كه نياز به تأويل و تفسير دارد تا به باور مخاطبان نزديك شود. در اين دو حماسه، چهرۀ اهريمني اژدها، بر وجه مثبت آن غلبه دارد و تنها در يك مورد در جادو، ياريگر قهرمان است. در اين مقاله كوشش مي شود با بررسي داستان هاي ضحاك، فريدون، اردشير، بهرام گور، اسكندر، بهرام چوبينه در شاهنامه و نبرد گرشاسب با اژدها در گرشاسب نامه، سعي سرايندگان اين دو منظومه در واقعي نمودن اژدها نشان داده و نيز معناي نمادين اين موجود وهمي با توجه به بافت داستان، كاويده شود.