بررسي ساختار استعاري تصاوير در جهانگيرنامه

ادبيّات خاستگاه تجلّي انديشه‌ها و نمايان‌گر عواطف انسان و نيز آيينه‌ي تمام نماي زندگي واقعي انسان‌هاست كه در انواع گوناگوني عرضه شده ويكي از اين انواع، حماسه است كه در عرصه پهناور ادبيّات فارسي تجلّي يافته، از جمله‌ي اين آثار حماسي، منظومه‌ي جهانگيرنامه مي‌باشد كه اين اثر به زبان فارسي و بيانگر نبرد رستم با پسرش جهانگير است، از مؤلّف اثر اطّلاع چنداني در دست نيست به‌جز اين‌ كه در بيت پاياني خود را قاسم مادح معرفي كرده كه در هرات به نظم اين اثر پرداخته است. اين اثر حماسي ضمن اينكه از خصايصي چون سادگي بيان و عدم تعقييدهاي معنوي برخوردار مي‌باشد امّا مشحون از صنايع ادبي است. از جمله‌ صور پر بسامد در اين اثر مي‌توان به استعاره اشاره كرد كه در ساختار تصاوير متعدد و زيبايي به كار رفته است، بدين منظور در اين مقاله كوشيده‌ايم تا با مطالعه در متن كتاب به روش توصيفي-تحليلي به بررسي استعاره و چگونگي بهره‌گيري شاعر از اين صورت خيال در ساخت تصاوير بپردازيم كه با توجّه به بررسي‌هاي انجام شده مشخص مي‌گردد كه سراينده با استفاده از استعاره در خلق توصيفاتي چون طبيعت، شب و روز، ماه و خورشيد، اشخاص، پهلوانان، ميدان رزم