بهينه ﺳﺎزي وزن و ﻧﺴﺒﺖ ارﺗﻔﺎع ﺑﻪ دﻫﺎﻧﻪ در ﮔﻨﺒﺪﻫﺎي ﻓﻀﺎﮐﺎر ﯾﮏ ﻻﯾﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از اﻟﮕﻮرﯾﺘﻢ ژﻧﺘﯿﮏ ﺳﻠﻮﻟﯽ CGA

ﮔﻨﺒﺪﻫﺎ ﻓﻀﺎﮐﺎر ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﭘﻮﺷﺶ ﻣﺴﺎﺣﺖ ﻫﺎ ﺑﺎ دﻫﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺑﺰرگ و زﯾﺒﺎﯾﯽ ﻣﻌﻤﺎري ﮐﻪ دارﻧﺪ، ﮐﺎرﺑﺮد زﯾﺎدي دارﻧﺪ. در ﻃﺮاﺣﯽ ﺳﺎزه ﻫﺎ ﻋﻼوه ﺑﺮ ﺿﻮاﺑﻂ ﻃﺮاﺣﯽ، ﻣﺴﺎﺋﻞ اﻗﺘﺼﺎدي ﻧﯿﺰ از اﻫﻤﯿﺖ وﯾﮋه اي ﺑﺮﺧﻮردار ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻃﺮﺣﯽ ﺑﻬﯿﻨﻪ ﺗﻮﺳﻂ اﻟﮕﻮرﯾﺘﻢ ﻫﺎﯾﯽ اﻧﺠﺎم ﻣﯽ ﭘﺬﯾﺮد ﮐﻪ ﺗﺎﺑﻌﯽ از ﭘﺎراﻣﺘﺮﻫﺎي اﻗﺘﺼﺎدي را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺗﺎﺑﻊ ﻫﺪف اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮده و ﻫﻤﮕﺎم ﺑﺎ ارﺿﺎ ﺷﺮاﯾﻂ ﻃﺮاﺣﯽ، آن را ﺣﺪاﻗﻞ ﯾﺎ ﺣﺪاﮐﺜﺮ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﺪ. در اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر اﻓﺰاﯾﺶ ﺳﺮﻋﺖ و دﻗﺖ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺑﻬﯿﻨﻪ در ﻣﺴﺎﯾﻞ داراي ﻣﺘﻐﯿﺮﻫﺎي زﯾﺎد از ﻧﻈﺮﯾﻪ اﺗﻮﻣﺎﺗﺎي ﺳﻠﻮﻟﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه اﻟﮕﻮرﯾﺘﻢ ژﻧﺘﯿﮏ اﺳﺘﻔﺎده ﮔﺮدﯾﺪه اﺳﺖ. روش اﺗﻮﻣﺎﺗﺎي ﺳﻠﻮﻟﯽ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎي اﻧﺪرﮐﻨﺶ ﻣﺤﻠﯽ اﻋﻀﺎ اﺳﺘﻮار ﺑﻮده و ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﭘﺮدازش ﻣﻮازي اﻃﻼﻋﺎت در اﯾﻦ روش ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﺑﺰاري ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪ در زﻣﯿﻨﻪ ﺑﻬﯿﻨﻪ ﺳﺎزي ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. در اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش اﺗﻮﻣﺎﺗﺎي ﺳﻠﻮﻟﯽ ﺑﻪ ﺗﺤﻠﯿﻞ و ﻃﺮاﺣﯽ ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺧﺮﭘﺎﻫﺎي ﻓﻀﺎﯾﯽ در ﺳﻄﺢ ﻣﺤﻠﯽ ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﮐﻪ ﭘﺲ از ﻫﻤﮕﺮاﯾﯽ روش ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻃﺮح ﺑﻬﯿﻨﻪ ﺳﺎزه در ﺳﻄﺢ ﮐﻠﯽ ﻣﯽ ﮔﺮدد. در روش اﺗﻮﻣﺎﺗﺎي ﺳﻠﻮﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺗﺤﻠﯿﻞ و ﻃﺮاﺣﯽ ﻫﻤﺰﻣﺎن اﺳﺘﻮار ﺑﻮده ﻋﻤﻮﻣﺎ از ﻃﺮح ﺗﻤﺎم ﺗﻨﯿﺪه )Fully Stressed Design( اﻋﻀﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﮔﺮدد ﮐﻪ اﯾﻦ روش ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻗﯿﺪ ﺗﻐﯿﯿﺮﻣﮑﺎن را ﻧﺪاﺷﺘﻪ از اﯾﻦ رو از اﻟﮕﻮرﯾﺘﻢ ژﻧﺘﯿﮏ ﺑﺮاي ﻃﺮاﺣﯽ در ﺳﻄﺢ ﺳﻠﻮﻟﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ.