بررﺳﯽ ﺗﺎﺛﯿﺮ آراﯾﺶ ژﺋﻮﺗﮑﺴﺘﺎﯾﻞ در ﭘﺎﯾﺪاري ﺷﯿﺐ ﻫﺎ و دﯾﻮارﻫﺎي ﺧﺎﮐﯽ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از PLAXIS

ﻃﺮاﺣﯽ و اﺣﺪاث ﺧﺎﮐﺮﯾﺰ روي ﺑﺴﺘﺮﻫﺎي ﺳﺴﺖ ﯾﮑﯽ از ﻣﺴﺎﺋﻞ ﭼﺎﻟﺸﯽ در ﻣﻬﻨﺪﺳﯽ ژﺋﻮﺗﮑﻨﯿﮏ ﺑﺸﻤﺎر ﻣﯽ رود. از ﺧﺼﻮﺻﯿﺎت اﺻﻠﯽ ﺧﺎك ﻫﺎي ﺳﺴﺖ ﺗﺮاﮐﻢ ﭘﺬﯾﺮي زﯾﺎد و ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﺮﺷﯽ ﮐﻢ آن ﻫﺎ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ اﯾﺠﺎد ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺷﮑﻞ ﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪ ﻣﺪت و ﺑﺮوز ﻣﺸﮑﻼﺗﯽ در ﭘﺎﯾﺪاري ﺧﺎﮐﺮﯾﺰ ﻣﯽ ﺷﻮد. در اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻧﺮم اﻓﺰار اﻟﻤﺎن ﻣﺤﺪود PLAXIS، رﻓﺘﺎر دﯾﻮار ﺧﺎﮐﯽ روي ﺑﺴﺘﺮي از ﺧﺎك ﻫﺎي ﺳﺴﺖ ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ وﺳﭙﺲ ﺑﻌﻨﻮان ﯾﮏ روش درﻣﺎﻧﯽ ﺟﻬﺖ ﮐﺎﻫﺶ ﻧﺸﺴﺖ، ﺧﺎﮐﺮﯾﺰ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻻﯾﻪﻫﺎي ژﺋﻮﺗﮑﺴﺘﺎﯾﻞ ﺗﺴﻠﯿﺢ و آﻧﺎﻟﯿﺰ ﮔﺮدﯾﺪ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎن دادﮐﻪ ﺧﺎﮐﺮﯾﺰ در ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺎ ژﺋﻮﺗﮑﺴﺘﺎﯾﻞ ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺑﻬﺘﺮي از ﻟﺤﺎظ ﻧﺸﺴﺖ و ﮐﺎﻫﺶ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﮑﺎﻧﻬﺎي اﻓﻘﯽ و ﻗﺎﺋﻢ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺪون ژﺋﻮﺗﮑﺴﺘﺎﯾﻞ دارد. ﺑﻄﻮرﯾﮑﻪ اﻓﺰاﯾﺶ ﻃﻮل و ﺗﻌﺪاد ﻻﯾﻪ ﻫﺎي ژﺋﻮﺗﮑﺴﺘﺎﯾﻞ، و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﺸﺸﯽ ﻻﯾﻪﻫﺎي ژﺋﻮﺗﮑﺴﺘﺎﯾﻞ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﮐﺎﻫﺶ ﻧﺸﺴﺖ ﻗﺎﺋﻢ ﺧﺎﮐﺮﯾﺰ و ﺟﺎﺑﺠﺎﯾﯽ اﻓﻘﯽ آن ﻣﯽ ﮔﺮدد. اﯾﻦ در ﺣﺎﻟﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ اﺳﺘﻔﺎده از ژﺋﻮﺗﮑﺴﺘﺎﯾﻞ ﺗﺄﺛﯿﺮي در ﺗﻨﺶ ﺑﻮﺟﻮد آﻣﺪه در ﺧﺎﮐﺮﯾﺰ ﻧﺪارد.