ﺑﺮرﺳﯽ آزﻣﺎﯾﺸﮕﺎﻫﯽ اﺛﺮ ﻋﺪد ﻓﺮود ﺑﺮ آﺑﺸﺴﺘﮕﯽ در آﺑﺸﮑﻦ ﺳﺮﺳﭙﺮي ﺟﺎذب ﻣﺴﺘﻐﺮق

در اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﻮﭘﻮﮔﺮاﻓﯽ ﺑﺴﺘﺮ و اﺑﻌﺎد ﭼﺎﻟﻪ آﺑﺸﺴﺘﮕﯽ ﺷﺎﻣﻞ ﻋﻤﻖ آﺑﺸﺴﺘﮕﯽ، ﺑﻌﺪ ﺑﺎﻻ دﺳﺖ، ﻋﺮض ﭼﺎﻟﻪ، ﺑﻌﺪ ﭘﺎﯾﯿﻦ دﺳﺖ و ﮐﺸﯿﺪﮔﯽ ﭼﺎﻟﻪ در اﻃﺮاف آﺑﺸﮑﻦ ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. آزﻣﺎﯾﺸﺎت ﺑﺮاي ﺳﻪ ﻋﺪد ﻓﺮود 0/3 ،0/33 و 0/23 در ﺣﺎﻟﺖ ﻣﺴﺘﻐﺮق، ﺑﺎ ﻗﻄﺮ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺑﺴﺘﺮ1/28 ﻣﯿﻠﯿﻤﺘﺮ در ﮐﺎﻧﺎﻟﯽ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﺎ ﻃﻮل 11 ﻣﺘﺮ، ﻋﺮض 0/6 ﻣﺘﺮ و ارﺗﻔﺎع 0/5ﻣﺘﺮ اﻧﺠﺎم ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺟﺎن آﺑﺸﮑﻦ ﺑﺎ دﯾﻮاره ﺑﺎﻻ دﺳﺖ ﻣﺠﺎور آﺑﺸﮑﻦ زاوﯾﻪ 120 درﺟﻪ و ﺑﺎل آن ﻣﻮازي دﯾﻮاره ﮐﺎﻧﺎل ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﻃﻮل ﺟﺎن آﺑﺸﮑﻦ 9 ﺳﺎﻧﺘﯿﻤﺘﺮ، ﺿﺨﺎﻣﺖ آن 1 ﺳﺎﻧﺘﯿﻤﺘﺮ و ﻃﻮل و ﺿﺨﺎﻣﺖ ﺑﺎل آن ﻧﯿﺰ ﺑﺮاﺑﺮ ﺟﺎن ﺑﻮده اﺳﺖ. دﺑﯽ ﺟﺮﯾﺎن در اﯾﻦ آزﻣﺎﯾﺸﺎت ﺑﺮاﺑﺮ25 ﻟﯿﺘﺮ ﺑﺮ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺑﻮده اﺳﺖ. ﺟﻨﺲ دﯾﻮاره ﮐﺎﻧﺎل و آﺑﺸﮑﻦ، از ﭘﻠﮑﺴﯽ ﮔﻼس ﺑﻮده اﺳﺖ. ﺑﺎزه زﻣﺎﻧﯽ آزﻣﺎﯾﺸﺎت ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ آزﻣﺎﯾﺶ زﻣﺎن ﺗﻌﺎدل، 24ﺳﺎﻋﺖ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎن داده اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاي اﯾﻦ ﻧﻮع آﺑﺸﮑﻦ در ﺣﺎﻟﺖ ﻣﺴﺘﻐﺮق ﺑﺎ اﻓﺰاﯾﺶ ﻋﺪد ﻓﺮود ﻃﻮل ﭘﺸﺘﻪ رﺳﻮﺑﯽ و اﺑﻌﺎد ﭼﺎﻟﻪ آﺑﺸﺴﺘﮕﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽ ﺷﻮد.