طراحي تعاملي در اماكن درماني جهت كاهش آسيب ها در زلزله

ﻋﻠﻮم ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﻣﻌﻤﺎري و ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﻧﻘﺶ را در ﮐﺎﻫﺶ ﺗﻠﻔﺎت در زﻣﺎن ﺑﺤﺮان اﯾﻔﺎ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ. در اﯾﻦ ﺑﺎره ﻣﯽ ﺗﻮان ﺑﻪ ﻣﻮاردي ﭼﻮن ﻣﻘﺎوم ﺳﺎزي ﺷﻬﺮ در ﺗﻘﺎﺑﻞ ﺑﺎ زﻟﺰﻟﻪ، اﻣﮑﺎن ﺳﻨﺠﯽ اﺳﮑﺎن ﻣﻮﻗﺖ و ﻟﺤﺎظ ﺗﺪاﺑﯿﺮي ﺑﺮاي ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺨﺸﯿﺪن ﺑﻪ ﻋﻤﻠﯿﺎت اﻣﺪاد و درﻣﺎن آﺳﯿﺐ دﯾﺪﮔﺎن اﺷﺎره ﻧﻤﻮد. ﺑﺮ اﯾﻦ اﺳﺎس، ﮐﯿﻔﯿﺖ ﻣﻌﻤﺎري ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻫﺎي درﻣﺎﻧﯽ، ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺰاﯾﯽ در ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺨﺸﯿﺪن ﺑﻪ ﻋﻤﻠﯿﺎت اﻣﺪاد و ﮐﻤﺮﻧﮓ ﺷﺪن آﺳﯿﺐ ﻫﺎي رواﻧﯽ ﺣﺎﺻﻞ از ﺑﺤﺮان، دارا ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. در اﯾﻦ ﺧﺼﻮص اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺗﻼش ﻣﯽ ﮐﻨﺪ، ﺗﺎ ﺑﺎ ﺑﺮرﺳﯽ ﻧﮑﺎت ﺣﺎﺋﺰ اﻫﻤﯿﺖ در ﻃﺮاﺣﯽ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻫﺎي درﻣﺎﻧﯽ، ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﺠﺎرب اﯾﺮان و ﺟﻬﺎن و در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ اﻟﮕﻮﻫﺎي رﻓﺘﺎري ﻣﺤﺘﻤﻞ در زﻣﺎن ﺑﺤﺮان، ﺿﻤﻦ اراﺋﻪ ﻣﻌﯿﺎرﻫﺎﯾﯽ در ﺧﺼﻮص ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻫﺎي درﻣﺎﻧﯽ، ﺑﻪ اراﺋﻪ راﻫﮑﺎرﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﺟﻤﻊ ﺑﻨﺪي از ﻧﻘﻄﻪ ﻧﻈﺮات ﻣﻌﻤﺎران و ﻣﻬﻨﺪﺳﺎن ﻋﻤﺮان و ﺗﻌﺎﻣﻞ ﻓﺮآﯾﻨﺪ ﻃﺮاﺣﯽ آﻧﻬﺎ، در ﺧﺼﻮص ﻓﻀﺎي ﻫﺎي درﻣﺎﻧﯽ، از ﻧﻘﻄﻪ ﻧﻈﺮ ﮐﺎﻫﺶ ﺧﺴﺎرات ﺑﭙﺮدازد.