توسعه پايدار در بنادر جنوبي كشور، مطالعه موردي: سازمان بنادر و دريانوردي استان بوشهر

توسعه بنادر كشتيراني استان بوشهر در راستاي بهبود سطح زندگي و محروميت زدايي امري ضروري به نظر مي رسد. تحقيق حاضر كاربردي بوده و شش بندر كشتيراني در اين استان را شامل مي شود. براي جمع آوري داده ها از دو پرسشنامه دلفي و فرايند تحليل سلسله مراتبي استفاده گرديده است. در ابتدا، شاخصهاي توسعه پايدار از ادبيات تحقيق و سپس با پرسشنامه دلفي، شاخصهاي دخيل در توسعه پايدار بنادر كشتيراني استخراج گرديد. در مرحله بعد با استفاده از تحليل سلسله مراتبي، مقايسات زوجي انجام گرديد. ميزان ناسازگاري پرسشنامه ها كمتر از 0.1 بدست آمد كه نشان دهنده سازگاري پاسخهاي ارائه شده مي باشد. نتايج نشان داد مهمترين بعد توسعه، بعد اقتصادي و كم اهميت ترين بعد، نهادي مي باشد. در بعد اقتصادي، مهمترين عامل ارتباط با ديگر مدلهاي حمل و نقلي و كم اهميت ترين، افزايش استفاده از مواد است. در بعد زيست محيطي، مهمترين عامل انتشار گازهاي گلخانه اي مي باشد. در بعد اجتماعي بيشترين وزن مربوط به دسترسي به مراكز بهداشتي و در بعد نهادي بيشترين وزن مربوط به راهبرد ملي توسعه پايدار است. در بنادر كشتيراني مورد مطالعه، بندر بوشهر بالاترين و بندر دير كمترين امتياز را كسب نموده است.