بررسي ابعاد كنوانسيون بين المللي كنترل و مديريت آب توازن و رسوبات كشتيها

امروزه گونه هاي مهاجم دريايي به عنوان يكي از جديدترين تهديدات تنوع زيستي و سلامت انسان به شمار مي روند. در اين ميان، بارگيري و تخليه آب توازن توسط كشتي ها مهمترين عامل انتقال گونه هاي بيگانه مهاجم دريايي است. آب توازن توسط شناورها حمل مي‌شود تا قدرت مانور و تعادل آن ها را حفظ كند. انتقال گونه هاي غيربومي، باكتري هاي بيماري زا و ساير آلاينده ها از طريق تخليه آب توازن، موجب آلودگي اقيانوس ها مي گردد. اين امر تهديدات جدي زيست محيطي و اقتصادي را هم براي جوامع ساحلي و هم براي محيط زيست دريايي ايجاد مي كند. براي رسيدگي به اين اثرات منفي و نگراني‌ها، سازمان بين‌المللي دريانوردي (IMO) مجموعه‌اي از دستورالعمل‌ها را براي به حداقل رساندن آلودگي و اثرات نامطلوب ناشي از آب توازن تدوين و اتخاذ كرده است. كشور ايران با داشتن مرزهاي طولاني دريايي در شمال و جنوب در معرض خسارات زيست محيطي و اقتصادي ناشي از تردد كشتي ها و انتقال آب توازن آن ها قرار دارد. از اين جهت، جمهوري اسلامي ايران كه فعاليت هاي دريايي گسترده اي نيز دارد، در سال 1389 به عضويت اين كنوانسيون درآمد. به دليل اهميت اين موضوع، در اين تحقيق، ابعاد گوناگون كنوانسيون بين المللي مديريت آب توازن كشتي ها مورد بررسي قرار مي گيرند.