بررسي رويكرد نوآوري باز در نيرو‌هاي نظامي دنيا و تعميم آن به نيروي دريايي ارتش جهت افزايش نوآوري سازماني

اين مقاله به بررسي تحولات اخير در زمينه مديريت نوآوري در نيروي‌هاي نظامي و سازماندهي مجدد آن در جهت اجراي نوآوري كاربر محور و منطق نوآوري باز به موازات ديدگاه‌هاي سنتي‌تر كه توسط مديريت (از بالا به پايين) فناوري‌ها چارچوب‌بندي شده‌اند، مي‌پردازد. اين مقاله مجموعه‌اي از مقالات ديگر است كه به صورت موردي وضعيت نيرو‌هاي نظامي در كشورهاي پيشرفته مانند انگليس، آمريكا و ناتو را از لحاظ رويكرد‌هاي نوآوري‌ محور بررسي مي‌كند تا نتايج استفاده از متدهاي نوآوري باز و ... در اين سازمان‌ها آشكار شود و بتوان اين نتايج را به صورت كاربردي براي نيروي دريايي ارتش كشور خودمان استفاده كرد. براي ايجاد چابكي، صرفه‌جويي بيشتر، و افزايش راه‌ حل‌‌هاي خلاقانه در نيروهاي نظامي، ذهنيت‌ها و روش‌هاي كار جديد مورد نياز است. از اين جهت طبق مدل نوآوري كاربر محور رزمندگان جنگ بايد از همان مراحل اوليه پروژه‌ها به دور ميز مديريت نوآوري حضور داشته باشند و دغدغه هاي خود را به عنوان نقطه شروع فرآيند نوآوري براي سازندگان تكنولوژي مطرح كنند. منطق نوآوري باز بايد براي جذب استعدادها و گسترش مرزهاي جوامعي كه براي نيروي‌هاي نظامي كار مي كنند معرفي شوند. واسطه‌هاي جديد مانند انكوباتورهاي شركتي، شتاب دهنده‌ها، هاب‌هاي نوآوري به بازيگران كليدي در اين چارچوب تبديل مي شوند. ما اختلالات ناشي از اين عناصر را به حداقل نمي‌رسانيم، به ويژه در تعامل با صنعت و با يكپارچه‌كننده‌هاي سيستم. با اين حال، ما اين ايده را ترويج مي كنيم كه تفكر از نظر اكوسيستم براي اين ديدگاه جديد مناسب تر از رويكرد سنتي (و بسته) از نظر پايگاه صنعتي دفاعي است. مقاله همچنين اين موارد را با مطالعات موردي در [1]DARPA، برنامه [2]DIU ايالات متحده، آزمايشگاه‌هاي نظامي فرانسه، JHub[3] بريتانيا و مركز نوآوري ناتو نشان مي‌دهد. در انتها با تعميم اين نتايج سه پيشنهاد مختلف براي نيرو دريايي ارتش ارائه شده است كه طبق آن نيروي دريايي ارتش بايستي از جنگاوران به عنوان كاربران نهايي جهت توليد ايده‌هاي جديد استفاده كند و همچنين با تاسيس شتابدهنده‌‌هاي نظامي، مراكز نوآوري نظامي و تاسيس يك سازمان چابك جهت تسهيلگري، روند ايجاد نوآوري باز در يك سيستم سنتي و نظامي را قابل پياده سازي و تسريع كند