ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺷﮑﻞ و اﻧﺪازه ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎي ﺑﺘﻨﯽ داراي ﻧﺴﺒﺖ آب ﺑﻪ ﺳﯿﻤﺎن ﺧﺎص ﺑﺮ ﻣﻘﺎوﻣﺖ وﯾﮋه اﻟﮑﺘﺮﯾﮑﯽ آﻧﻬﺎ

ﺳﺎﻟﻬﺎﺳﺖ ﮐﻪ داﻧﺸﻤﻨﺪان ﻋﻠﻢ ﺗﮑﻨﻮﻟﻮ ﮋي ﺑﺘﻦ، از ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﻘﺎوﻣﺘﯽ ﺑﺘﻦ ﻋﺒﻮر ﮐﺮده و ﺗﻮﺟﻪ ﺧﻮد را ﺑﺮﻣﻮارد دواﻣﯽ آن ﻣﻌﻄﻮف ﻧﻤﻮده اﻧﺪ. از ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻮارد ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪ آﻧﻬﺎ در ﻣﺒﺤﺚ دوام، دوام ﺳﺎزه ﻫﺎي ﺑﺘﻦ ﻣﺴﻠﺢ واﻗﻊ در ﻣﻌﺮض ﯾﻮﻧﻬﺎي ﻣﻬﺎﺟﻢ ﺑﻮﺟﻮد آورﻧﺪه ﺧﻮردﮔﯽ اﺳﺖ. ﯾﮑﯽ از ﭘﺎراﻣﺘﺮ ﻫﺎي ﮐﻨﺘﺮل ﮐﻨﻨﺪه ﺧﻮردﮔﯽ ﻣﯿﻠﮕﺮدﻫﺎي ﺑﺘﻦ ﻣﺴﻠﺢ، ﻣﻘﺎوﻣﺖ وﯾﮋه اﻟﮑﺘﺮﯾﮑﯽ ﺑﺘﻦ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ اﺳﺖ. از آﻧﺠﺎ ﮐﻪ در ﺣﺎلﺣﺎﺿﺮ اﺳﺘﺎﻧﺪاردي در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ آزﻣﺎﯾﺶ ﻣﻘﺎوﻣﺖ وﯾﮋه اﻟﮑﺘﺮﯾﮑﯽ ﺑﺘﻦ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺘﻪ و اﺑﻬﺎﻣﺎت ﻓﺮاواﻧﯽ در ﻣﻮرد ﻣﺴﺎﺋﻞ ﭘﯿﺮاﻣﻮﻧﯽ آن وﺟﻮد دارد، ﻟﺬا ﭘﮋوﻫﺶ در زﻣﯿﻨﻪ زواﯾﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ آن ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺎ را در ﺗﺪوﯾﻦ اﺳﺘﺎﻧﺪاردي ﺟﺎﻣﻊ، و ﺑﻬﺮه ﮔﯿﺮي ﺳﻮدﻣﻨﺪﺗﺮ از آن ﯾﺎري رﺳﺎﻧﺪ. ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ در اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ، ﺑﺮآﻧﯿﻢ ﺗﺎ ﯾﮑﯽ از اﺑﻬﺎﻣﺎت ﻣﻮﺟﻮد در زﻣﯿﻨﻪ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺷﮑﻞ و اﻧﺪازه ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎي ﺑﺘﻨﯽ داراي ﻧﺴﺒﺖ آب ﺑﻪ ﺳﯿﻤﺎن ﺧﺎص ﺑﺮ ﻣﻘﺎوﻣﺖ وﯾﮋه اﻟﮑﺘﺮﯾﮑﯽ آﻧﻬﺎ را ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار دﻫﯿﻢ. ﻟﺬا ﻣﻘﺎدﯾﺮ ﻣﻘﺎوﻣﺖ وﯾﮋه اﻟﮑﺘﺮﯾﮑﯽ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎي ﻣﮑﻌﺒﯽ 10*10*10 و 15*15*15 و 20*20*20 ﺳﺎﻧﺘﯿﻤﺘﺮي و ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎي اﺳﺘﻮاﻧﻪ اي 10*20 و 15*30 ﺳﺎﻧﺘﯿﻤﺘﺮي را ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﻧﻤﻮدﯾﻢ. ﺑﺘﻦ ﻣﺼﺮﻓﯽ داراي ﻧﺴﺒﺖ آب ﺑﻪ ﺳﯿﻤﺎن 0/46 و ﻋﯿﺎر 450 ﺑﻮد. ﻣﻘﺎوﻣﺖ اﻟﮑﺘﺮﯾﮑﯽ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎ در ﺳﻨﯿﻦ7، 14، 21، 28، 35، 42 و 49روز، اﻧﺪازهﮔﯿﺮي ﺷﺪ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺣﺎﺻﻠﻪ، ﺣﺎﮐﯽ از ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺷﮑﻞ و اﻧﺪازه ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎي ﺑﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﻣﻘﺎوﻣﺖ وﯾﮋه اﻟﮑﺘﺮﯾﮑﯽ آﻧﻬﺎ ﺑﻮد.