مقاﯾﺴﻪ ﻋﻤﻠﮑﺮد ﻣﯿﺮاﮔﺮ اﺻﻄﮑﺎﮐﯽ ﭘﺎل در زﻟﺰﻟﻪ ﻫﺎي ﻧﺰدﯾﮏ ﮔﺴﻞ و دور از ﮔﺴﻞ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺗﺎرﯾﺨﭽﻪ زﻣﺎﻧﯽ ﻏﯿﺮﺧﻄﯽ

از ﺣﺪود ﻧﯿﻢ ﻗﺮن ﭘﯿﺶ زﻣﯿﻦ ﻟﺮزهﻫﺎ را ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺛﺒﺖ رﮐﻮرد ﺗﺎ ﮔﺴﻞ ﺑﻪ دو دﺳﺘﻪ زﻟﺰﻟﻪﻫﺎي ﺣﻮزه ﻧﺰدﯾﮏ و ﺣﻮزه دور ﺗﻘﺴﯿﻢ ﮐﺮدهاﻧﺪ، ﺑﻪﻃﻮرﯾﮑﻪ ﺣﺮﮐﺖﻫﺎي زﻣﯿﻦ ﻧﺰدﯾﮏ ﮔﺴﻞ ﮔﺰارش ﺷﺪه در زﻟﺰﻟﻪﻫﺎي ﻣﻬﻢ اﺧﯿﺮ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﺤﻞ ﻣﻨﺒﻊ اﻧﺘﺸﺎر ﻣﻮج، داراي ﭘﺎﻟﺲ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺎ زﻣﺎن ﺗﻨﺎوب ﺑﺰرگ ﺑﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺷﮑﻞ ﻣﺎﻧﺪﮔﺎر زﻣﯿﻦ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ. اﯾﻦ ﭘﺎﻟﺲ ﺳﺮﻋﺖ در زﻣﺎن ﺷﺮوع زﻟﺰﻟﻪ ﺳﺒﺐ اﯾﺠﺎد اﻧﺮژي ورودي ﺑﺎﻻ در ﻣﺪت زﻣﺎن ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ در ﺳﺎزهﻫﺎ ﻣﯽﮔﺮدد. در ﺑﺴﯿﺎري از ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت اﺧﯿﺮ اﺛﺮات ﺣﺮﮐﺖ زﻣﯿﻦ ﻧﺰدﯾﮏ ﮔﺴﻞ روي ﺗﻌﺪادي از ﺳﺎزهﻫﺎي ﻣﻬﻨﺪﺳﯽ ﻋﻤﺮان ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ واﻗﻊ ﮔﺮدﯾﺪه ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮان ﺑﻪ-وﺿﻮح در اﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت اﻫﻤﯿﺖ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﺣﺮﮐﺖ زﻣﯿﻦ ﻧﺰدﯾﮏ ﮔﺴﻞ را ﺑﻪ ﻃﻮر ﭼﺸﻤﮕﯿﺮي ﺑﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﺳﺎزهﻫﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﮐﺮد. اﻣﺮوزه اﺳﺘﻔﺎده از ﺳﯿﺴﺘﻢﻫﺎي ﻣﺴﺘﻬﻠﮏ ﮐﻨﻨﺪه اﻧﺮژي ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﮐﺎﻫﺶ ارﺗﻌﺎﺷﺎت ﻟﺮزهاي ﺳﺎزهﻫﺎ ﺑﺴﯿﺎر ﻣﺮﺳﻮم ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از اﯾﻦ ﺳﯿﺴﺘﻢﻫﺎي ﻣﺴﺘﻬﻠﮏ ﮐﻨﻨﺪه اﻧﺮژي، ﻣﯿﺮاﮔﺮﻫﺎي اﺻﻄﮑﺎﮐﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در زﻣﺮه ﺳﯿﺴﺘﻢﻫﺎي ﮐﻨﺘﺮل ﻏﯿﺮﻓﻌﺎل ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ و زﻣﺎﻧﯽ ﻓﻌﺎل ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﯿﺮو در آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺗﺮاز ﻣﻌﯿﻦ از ﭘﯿﺶ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺷﺪهاي )ﺑﺎر ﻟﻐﺰش ﺑﻬﯿﻨﻪ( ﺑﺮﺳﺪ. در اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻣﯿﺮاﮔﺮ اﺻﻄﮑﺎﮐﯽ ﭘﺎل ﺑﺮ ﭘﺎﺳﺦ ارﺗﻌﺎﺷﺎت ﻟﺮزهاي ﺗﻌﺪادي از ﻣﺪلﻫﺎي ﺳﺎزهاي ﺑﺼﻮرت دو ﺑﻌﺪي ﺑﺎ ﻗﺎب ﺧﻤﺸﯽ ﻓﻮﻻدي وﯾﮋه در ﻧﺮم اﻓﺰار OpenSees ﻣﺪلﺳﺎزي ﺷﺪه و آﻧﺎﻟﯿﺰ ﺗﺎرﯾﺨﭽﻪ زﻣﺎﻧﯽ ﻏﯿﺮﺧﻄﯽ ﺑﻪ ازاي ﺑﺎر ﻃﺮاﺣﯽ ﻟﻐﺰش ﺗﺤﺖ ﺷﺘﺎب ﻧﮕﺎﺷﺖ اﻓﻘﯽ زﻟﺰﻟﻪﻫﺎي ﻧﺰدﯾﮏ ﮔﺴﻞ و دور از ﮔﺴﻞ اﻧﺠﺎم ﯾﺎﻓﺘﻪ و ﻣﻘﺪار ﮐﺎﻫﺶ ﭘﺎﺳﺦ ﺗﻐﯿﯿﺮﻣﮑﺎن، ﺷﺘﺎب و ﺑﺮش ﭘﺎﯾﻪ ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ و ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ.