ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻫﻲ اﺛﺮ ﺷﻜﻞ ﻓﻮﻧﺪاﺳﻴﻮن ﺑﺮ ﺣﺪاﻛﺜﺮ آﺑﺸﺴﺘﮕﻲ اﻃﺮاف ﭘﺎﻳﻪ ﮔﺮوه ﻛﺞ

ﻳﻜﻲ از ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ دﻻﻳﻞ ﺗﺨﺮﻳﺐ ﭘﻞ ﻫﺎ ﺑﻪ وﻳﮋه در ﻣﻮاﻗﻊ وﻗﻮع ﺳﻴﻞ، آﺑﺸﺴﺘﮕﻲ ﻣﻮﺿﻌﻲ اﻃﺮاف ﭘﺎﻳﻪ ﭘﻞ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ. از اﻳﻦ رو ﺗﺎﻛﻨﻮن ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت زﻳﺎدي ﺟﻬﺖ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻣﻜﺎﻧﻴﺰم آﺑﺸﺴﺘﮕﻲ، ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻣﺸﺨﺼﺎت ﺟﺮﻳﺎن و ﻫﻨﺪﺳﻪ ﭘﺎﻳﻪ ﺑﺮ ﻋﻤﻖ آﺑﺸﺴﺘﮕﻲ اﻧﺠﺎم ﺷﺪه اﺳﺖ. از ﺳﻮي دﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻓﻨﺎوري ﻃﺮاﺣﻲ و ﺳﺎﺧﺖ ﺳﺎزه ﻫﺎ، ﺷﺎﻫﺪ ﺳﺎﺧﺖ ﭘﻞ ﻫﺎ ﺑﺎ اﺷﻜﺎل ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﻲ ﺑﻮده ﻛﻪ از ﺟﻤﻠﻪ آﻧﻬﺎ ﻣﻲ ﺗﻮان ﺑﻪ ﭘﻞ ﻫﺎي ﺑﺎ ﭘﺎﻳﻪ ﮔﺮوه ﻛﺞ اﺷﺎره ﻧﻤﻮد. از آﻧﺠﺎﻛﻪ در ﭘﺎﻳﻪ ﮔﺮوه ﻛﺞ ﭘﺪﻳﺪه ﻫﺎي ﻣﻬﻤﻲ ﻧﻈﻴﺮ ﭘﻨﺎه دادن، ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻛﺮدن ﮔﺮداﺑﻪ ﻫﺎ، ﮔﺮداﺑﻬﺎي ﻧﻌﻞ اﺳﺒﻲ ﺑﻬﻢ ﻓﺸﺮده، رخ داده ﻛﻪ در ﺗﻚ ﭘﺎﻳﻪ ﻫﺎ وﺟﻮد ﻧﺪارﻧﺪ،در ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺣﺎﺿﺮ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺷﻜﻞ ﻓﻮﻧﺪاﺳﻴﻮن ﺑﺮ ﺣﺪاﻛﺜﺮ آﺑﺸﺴﺘﮕﻲ اﻃﺮاف ﭘﺎﻳﻪ ﮔﺮوه ﻛﺞ ﺑﺼﻮرت آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻫﻲ ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﻲ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ. ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮر آزﻣﺎﻳﺶ ﻫﺎﻳﻲ ﺑﺮ روي ﭘﺎﻳﻪ ﮔﺮوﻫﻲ ﻣﺘﺸﻜﻞ از دو ﭘﺎﻳﻪ ﻛﺞ ﻣﺴﺘﻄﻴﻠﻲ ﺑﺎ اﺑﻌﺎد 2/5 در 3/5 ﺳﺎﻧﺘﻲ ﻣﺘﺮ و زاوﻳﻪ 28 درﺟﻪ ﻛﻪ ﺑﺮ روي ﻓﻮﻧﺪاﺳﻴﻮﻧﻲ ﻣﺴﺘﻄﻴﻠﻲ ﺑﺎ اﺑﻌﺎد 10 در 16 ﺳﺎﻧﺘﻴﻤﺘﺮ ﻛﻪ ﮔﻮﺷﻪ ﻫﺎي آن ﺑﺼﻮرت ﺗﻴﺰ ﮔﻮﺷﻪ و ﻣﻨﺸﻮري ﺷﻜﻞ ﺑﻮد. آزﻣﺎﻳﺶ ﻫﺎي ﺗﺤﺖ ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻫﻴﺪروﻟﻴﻜﻲ ﺷﺎﻣﻞ ﺳﺮﻋﺖ ﻫﺎ )ﻧﺴﺒﺖ ﺳﺮﻋﺖ ﺟﺮﻳﺎن ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ آﺳﺘﺎﻧﻪ ﺣﺮﻛﺖ 0/95، 0/8، 0/6 و 0/5 و ﻋﻤﻖ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ )ﻧﺴﺒﺖ ﻋﻤﻖ ﺑﻪ ﻋﺮض ﻓﻮﻧﺪاﺳﻴﻮن 1، 2 و 3 رﻗﻮم ﻛﺎرﮔﺬاري ﻓﻮﻧﺪاﺳﻴﻮن )Z(، ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ﻋﺮض ﭘﺎﻳﻪ 10 ﺳﺎﻧﺘﻴﻤﺘﺮ( اﻧﺠﺎم ﺷﺪ. ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻧﺸﺎن داد ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺷﻜﻞ ﭘﺎﻳﻪ از ﺗﻴﺰ ﮔﻮﺷﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺸﻮري ﺑﺎﻋﺚ ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻌﻨﻲ داري در ﻋﻤﻖ آﺑﺸﺴﺘﮕﻲ دارد.