بررسي انواع خرابي فونداسيون ها ، راهكارهاي پيشگيري از خرابي ها و معرفي روش هاي مقاوم سازي و بهسازي آنها

پروژه های عمرانی، متشكل از دو قسمت روسازه و زیرسازه می باشند. بخش زیرین سازه كه از دو بخش المان های سازه ای و خاك زیر آن تشكیل می گردد، نیروها و لنگرهای ناشی از روسازه را طوری به خاك یا سنگ بستر زیرین منتقل می كنند كه تنش ها در خاك، در محدودهای قرار گیرند كه تسلیم در آن رخ ندهد و نشست سازه بیش از میزان مجاز نگردد و پایداری سازه در برابر لغزش و واژگونی نیز تأمین گردد. ایجاد اضافه تنش در خاك ممكن است به نشست اضافی یا گسیختگی برشی خاك منجر گردد كه در هر دو حالت سبب آسیبدیدگی سازه میشود. از طرف دیگر، فونداسیونها در معرض فرسودگی فیزیكی باگذشت زمان هستند و در برخی موارد زودتر از عمر مفید خود دچار شكستگی می شوند. تحت چنین شرایطی، فونداسیون ممكن است ظرفیت باربری خود را از دست بدهد و باعث تخریب موضعی و یا كلی سازه گردد. همچنین هزینه های بالای ساختمان سازی مخصوصا در شهرهای بزرگ و هزینه های جانبی ناشی از كاربری های مختلف ساختمانهای موجود و عدم توقف بهره برداری بسیاری از ساختمانها باعث شده است تا روشهای مقاوم سازی و بهسازی بهمرور بسط و گسترش یابند. وجود برخی خطاها در محاسبات بارها در طول روند طراحی، از دیگر پارامترهای مهمی هستند كه در آن مقاوم سازی ضروری میباشد. لذا در این مطالعه ابتدا به بررسی انواع خرابی های محتمل در فونداسیون پرداخته سپس به ارائه راهكارهایی جهت كاهش میزان خرابیها و یا مقاوم سازی و بهسازی فونداسیون پیش و پس از ایجاد خرابی در فونداسیون می پردازیم.