مباني فقهي و حقوقي ضمان قهري ناشي از انتشار ويروس كوويد 19 در اثر عدم رعايت پروتكل هاي بهداشتي

ويروس كوويد 19 از جمله بيماري هاي مسري و خطرناك مي باشد كه در صورت عدم رعايت پروتكل هاي بهداشتي و تزريق به موقع واكسن توسط افراد يك جامعه مي تواند منجر به بروز خسارت هاي جبران ناپذيري گردد. با توجه به اينكه در صورت تحقق اركان مسئوليت مدني (ضرر، فعل زيانبار و رابطه سببيت) در بحث انتشار ويروس كوويد 19 به دليل عدم رعايت پروتكل هاي بهداشتي، به طور قطع عامل ورود زيان مكلف به جبران خسارات وارده خواهد بود، ضروري است مباني چنين تكليفي در فقه و حقوق ايران مورد نظر قرار گيرند. مباني فقهي كه مي توان براي اين موضوع برشمرد عبارتند از: قاعده وجوب دفع ضرر محتمل، قاعده نفي ضرر، قاعده احترام، قاعده اتلاف و قاعده تسبيب. هرچند در قوانين موضوعه به صراحت در مورد جبران خسارت ناشي از عدم رعايت موازين بهداشتي در بيماري هاي واگيردار مثل كرونا سخني به ميان نيامده است، لكن از برخي از مواد قانون مدني و قانون مسئوليت مدني اين مورد قابل استنباط مي باشد