انسان شناسي قرآني و پيامدهاي كاركردي آن در مواجهه با كرونا

ازمنظر قرآن كريم انسان موجودي الهي،برخوردار از حقيقت نفس ناطقه و داراي شؤون متعدد قواي جسمي و طبعي، قوه خيال ،قوه تعقل و قلب و روح است و حيات او از نشأءي ماده شروع و با طي مراحل و اطواري به عوالم تجرد و بلكه فوق تجرد راه پيدا مي كند . روح انساني بعد از تكون مادي او، در او دميده مي شود و بعد از طي مراحلي از رشد ،مبتني بر عقل و نعمت اختيار مكلف به رعايت قواعد و شريعت الهي مي شود و با سير و صيرورت اعتقادي و اخلاقي و رفتاري ويژه ،با آزادي و استقلال مقتضي تكامل به سمت غايت وجودي خود حركت مي كند .اما اين غايت وجودي بر اساس نحوه سلوك اختياري يا در مسير سعادت و صعود است و يا در مسير سقوط و شقاوت است .قرآن كريم براي انجام اين سفر و حركت انساني، معارف ويژه اي را ناظر به حيات دنيوي انسان و آخرت حسن او ارايه نموده است كه هر كدام كاركرد و پيامد ويژه اي در ساختاروجودي انسان و حيات او خواهد داشت. بنابراين در اين روزها كه جامعه بشري با ابتلاي شديد و ناگوار و هزينه سازبيماري مسري كرونا مواجه شده است ،توجه به انسان شناسي ويژه قراني و پيامدهاي كاركردي آن مي تواند انديشوران و برنامه ريزان را در شناخت تعليلي و پيشگيرانه، مواجه و درمان و كاستن آلام و رنج ها و تسهيل عبور ازاين مصيبت هدايت نمايد.بر اين اساس در اين مقاله با تكيه بربرخي اصول و معارف قرآني در موضوع انسان،مواردي از پيامدهاي كاركردي آنها را در مواجه با بيماري كرونا تحليل و بررسي خواهيم نمود