بررسي حكم نجاست الكل و مصرف آن جهت پيشگيري و درمان كرونا

امروزه الكل پرمصرف ترين ماده شيميايي كاربردهاي زيادي جهت فرآورده هاي دارويي، پزشكي- درماني دارد. در طي دو سال اخير با پيدايش بيماري كرونا تغييرات زيادي در الگوي مصرف ضدعفوني هاي الكلي به وجود آمده است. تابحال هيچ درماني براي اين ويروس جهش يافته كشف نشده است، از اين رو گرايش و وابستگي شديدي در مردم جهان و بخصوص كشور ما ايران اسلامي، براي استفاده از الكل جهت ضدعفوني و استريل پيدا شده است. بر اين اساس توصيه پزشكان و كادر درمان جهت مصرف عامه از محلول هاي ضد عفوني در اين دوره بيماري كرونا به استفاده از فرآورده هاي ضدعفوني بر پايه الكل، يعني تنها از محلول هاي آبي الكل اتيليك (اتانول) و يا فرآورده هاي استاندارد حاوي الكل اتيليك (اتانول) با غلظت مناسب (۶۲ تا ۷۰ درصد) البته با رعايت اصول توصيه اي بوده است. از طرفي به لحاظ فقهي اختلاف ديدگاه هايي ميان فقيهان در خصوص حكم به نجاست و حرمت مصرف الكل داده شده است. اين پژوهش كه به روش توصيفي- تحليلي است، به بررسي و تحليل ديدگاه ها و نظرات فقيهان مختلف در همين زمينه پرداخته تا نجاست و حلال بودن انواع الكل بر اساس احكام شرعي و فقهي روشن گردد و بدين صورت فقهايي نيز حكم پاكى و نجسى الكلها را با روشنى اعلام كرده و حكم مسأله را بسته به اين دانسته اند كه شرطها و قيدهايى به دست آيد و احراز آن شرطها را به عرف واگذارده اند، حتي برخي نيز با وجود شروطي كه شك دارند اصل طهارت را جارى مي كنند