اهميت وضو و نماز و احكام فقهي آن در بيماران كرونايي

بيماري كرونا نه تنها سيستم پزشكي بلكه ساير حوزه‌هاي جامعه را تحت تاثير قرار داده است. در حقيقت بيماري كرونا تاثيراتي فراتر از امري پزشكي و بهداشتي از خود برجا گذاشته و وارد زندگي روزمره مردم شده و زندگي خانوادگي، روابط اجتماعي و فعاليت‌هاي اقتصادي آنها را تحت تاثير قرار داده است. عملكرد خانواده به عنوان يك واحد اجتماعي، نقش انكارناپذيري را در برقراري نحوه تعامل‌ و واكنش‌هاي اجتماعي دارد و عملكرد سالم و سازنده درون خانواده‌هاي يك جامعه، ضامن سلامت و نشاط كل جامعه خواهد بود و بالعكس اگر درون خانواده‌هاي يك جامعه، آشفتگي و ناهنجاري اخلاقي وجود داشته باشد، به همان ميزان تاثير منفي روي سلامت كل جامعه دارد. وضو، از احكام و مسائل طهارت بوده و داراي جنبه هاي معنوي، اخلاقي، تربيتي و بهداشتي مي باشد كه گاهي مستحب و گاهي واجب است. از مواردي كه انجام وضو براي آن ضروري و لازم است، نماز است. از آنجا كه نماز در هيچ حالي نبايد ترك شود، بنابراين انجام وضو، كه مقدمه نماز محسوب مي شود از همين حكم برخوردار است. اما با توجه به حال افراد و وضعيتي كه در آن قرار مي‌گيرند، اين عمل، احكام متفاوتي دارد كه از آن جمله بيماران هستند و با توجه به انواع بيماران و بيماريهاي آنان، اين عمل ممكن است كه طرق گوناگوني پيدا كند كه در احكام و فتاوا، تاثير شگرفي مي‌گذارد. لذا، هدف اصلي اين مقاله، اينست كه ابتدا به اهميت و جايگاه وضو و نماز بپردازيم و سپس بر اساس مباني و احكام فقهي موجود، حكم وضو و نماز را در بيماران كرونايي بررسي كنيم. ضمن اينكه در اين پژوهش از روش توصيفي و از نوع تحليل اسنادي استفاده شده است