بررسي مولفه هاي موثر بر آموزش در فضاي مجازي

امروزه با پيشرفت تكنولوژي هاي آموزشي و ايجاد بستر هاي مناسب براي آموزش هاي الكترونيكي و مجازي و از سويي وجود موانع و معضلات غير مترقبه در سطح جهان الزام به آموزش هاي غير حضوري گريز ناپذير است و با ظهور بيماري كوويد 19در سال 2020 تمام كشور هاي جهان اجبارا از روش سنتي كلاس درس حضوري به كلاس هاي درس مجازي روي آوردند. روش هاي سنتي اگر چه داراي معايب و مزايايي بود اما روش هاي آموزش در فضاي مجازي و تاثير نوع آموزش بر يادگيري از جمله سوالاتي است كه جامعه آموزشي در سطح جهان با ان روبرو بوده است . سيستم آموزشي كشور ايران نيز همانند جهان بدنبال بيماري نوپديد كوويد 19 دچار تحولاتي گرديد كه در وقايع قرن اخير بي نظير بود و كوچ از سيستم سنتي به سيستم مدرنيته آموزشي را رقم زد، اما همواره با ابهاماتي مواجه بوده است كه در اين پژوهش به مولفه هاي تاثير گذار از دوديدگاه نخبگان آموزشي و ديدگاه متربيان مورد كنكاش قرار گرفته و اين پژوهش از نوع كاربردي است كه به روش كتابخانه اي و ميداني و با استفاده از تكنيك دلفي ، و با استفاده از مدل سلسله‌مراتبي گروهي (AHP) و نرم افزار Expert Choice و نيز با استفاده از پرسشنامه طيف ليكرت و جامعه آماري 1269 نفر از دانش آموزان دوره اول و دوم متوسطه ، در دو گروه دختران و پسران، داده ها در نرم افزار SPSS مورد تحليل قرار گرفت . نتايج پژوهش نشان مي دهد كه در گروه دلفي دوازده مولفه از وزن بالايي برخوردار است و نتايج نظر سنجي در گروه دانش آموزي نشان دادكه زمان، نوع تدريس، حضور وغياب، ارزشيابي نقش بسزايي در تدريس مجازي دارد.