بررسي اثر منفي سياست سود تقسيمي بر تصميمات سرمايه گذاري با توجه به كيفيت گزارشگري مالي (شركتهاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران)

سرمايه گذاري را مي توان يكي از اركان اساسي اقتصاد هر كشوري دانست. ترديدي نيست كه افزايش توليد به عنوان يكي از نخستين گام هاي فرايند توسعه، مستلزم افزايش سرمايه گذاري خواهد بود، در كشور ما نيز، با گسترش و توسعه ي بازار سرمايه كه در راس آن بورس اوراق بهادار قرار دارد؛ بخش قابل توجهي از دارايي هاي سرمايه گذاران در قالب سهام شركتهاي پذيرفته شده در بورس است، يكي از عوامل مهم و اثر گذار بر تصميم گيري در ارتباط با سرمايه گذاري در داخل يك كشور، ميزان تقسيم سود شركت است بدين سبب در اين تحقيق به بررسي اثر منفي سياست سود تقسيمي بر تصميمات سرمايه گذاري با توجه به كيفيت گزارشگري مالي، شركتهاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداخته شده است . نمونه ، شامل 78 شركت پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بين سالهاي 1392-1387 را در بر ميگيرد .فرضيه ها بر اساس آزمون شاپيرو ويلك ، آزمون Fليمر و آزمون هاسمن و رگرسيون خطي چندمتغيره، مورد آزمون قرار گرفته اند . متغير مستقل اين پژوهش سياست سود تقسيمي است و متغير وابسته تحقيق سرمايه گذاري و همچنين متغيرهاي تعديلگر اين پژوهش كيفيت گزارشگري مالي و فرصتهاي رشد ميباشد. نتايج حاكي از اين است كه تاثير سود تقسيمي بر سرمايه گذاريها،در شركت هاي با گزارشگري مالي با كيفيت بالاتر نسبت به شركت هاي با گزارشگري مالي با كيفيت پايين تر، با ثابت بودن ساير شرايط كمتر منفي است و همچنين اثر پيش بينيشده در فرضيه اول براي شركت هايي كه بخشي از ارزش شركت را به فرصت هاي رشد تخصيص مي دهند كمتر است.