بي طرفي دولت در فلسفه سياسي اسلامي

هدف از نگارش اين مقاله در درجه اول، بررسي مفهوم و ماهيت بي طرفي در فلسفه سياسي اسلامي است. بحث بي طرفي گرچه در درجه اول با حكومت ديني كه داعيه ي تحقق آموزه هاي يك دين خاص را دارد در تناقض قرار دارد و روي ديگر سكه است اما اين مفهوم از وجوهي در فلسفه سياسي اسلامي قابل بحث است. يكي از اين وجوه وجود اقليت هاي مختلف در درون جامعه سياسي است كه شهروند محسوب شده و خواهان رفتار برابر و بي طرف حكومت در برابر همه ي شهروندان هستند. از سوي ديگر نحوه ي مواجهه ي فلسفه سياسي اسلامي با چالش هايي كه به بحث بي طرفي در كشورهاي غربي انجاميده است مي تواند نقاط قوت و ضعف فلسفه سياسي اسلامي را بيشتر آشكار سازد. نگارنده اين امر را از زاويه ي فلسفه سياسي متعاليه بررسي خواهد نمود. بر اين اساس، مباحثي كه در انديشه ي انديشمندان پيرو فلسفه متعاليه مي تواند در جهت روشن شدن بحث بي طرفي كمك نمايد بررسي و تحليل مي شود. مفهوم حق و خير، خودتعيين گري انسان، و پرداختن به نهادهاي سياسي جامعه از مهم ترين محورهاي بحث بي طرفي در انديشه سياسي غرب است. اين مباحث در فلسفه متعاليه حول محورهايي چون نوع نگاه به انسان، جامعه، دين و هستي بحث خواهد شد. بر اين اساس مهم ترين مسأله ي مقالۀ حاضر اين است كه مدعيات بحث بي طرفي سياسي چيست و از منظر فلسفه سياسي اسلامي چگونه مي توان با اين مسأله مواجه شد؟