نقش گردشگري ديني در همگرايي جهان اسلام

تاريخ معاصر جهان اسلام با چالش‌ها و بحران‌هاي متعددي گريبان گير است. رهايي از اين بحران‌ها مستلزم نظريه‌پردازي و رفتار آگاهانه هست. هدف اين تحقيق پاسخ به اين پرسش است كه با چه راهكاري مي‌توان به همگرايي در جهان اسلام رسيد؟ نتيجه پژوهش بر اساس روش جستاري اسپريگنز نشان مي‌دهد كه براي رسيدن به همگرايي اسلامي ابتدا بايد وضعيت موجود را فهم نموده و با شناسايي علل و موانع و ترسيم راهكار به سمت وضعيت مطلوب عبور كنيم. جهان اسلام داراي زمينه‌ها و ظرفيت‌هاي بسيار ارزشمندي براي همگرايي است كه از مهم‌ترين آن‌ها گردشگري به‌ويژه گردشگري ديني است. كنگره بين‌المللي حج، مراسم اربعين سالار شهيدان و زيارت بقاع متبركه از مهم‌ترين اماكن مذهبي هستند كه سالانه ميليون‌ها مسلمان از سراسر جهان، با مليت، نژاد، رنگ و زبان‌هاي گوناگون در اين اماكن به‌قصد زيارت سفر مي‌كنند و بافرهنگ ديگر ملل و مذاهب اسلامي آشنا گرديده و علي‌رغم وجود تفاوت، تشخّص و اختلاف‌ها، به‌ يكديگر پيوند خورده و با كنار گذاردن تمايزات نژادي، قومي، ملي و مذهبي دور نماي همگرايي اسلامي را به نمايش مي‌گذارند. ازاين‌رو با تقويت و استفاده از ويژگي‌ها و كاركردهاي گردشگري ديني مي‌توان شكل‌گيري همگرايي در جهان اسلام را به‌عنوان جامعه مطلوب و آرماني هموار نماييم