بررسي شعر انقلاب اسلامي ودفاع مقدس

Islamic revolution poems

انقلاب ايران، انقلابي اسلامي بود،انقلابي كه ريشه در باورهاي ديني مردم داشت،باورهايي كه ديگر استبداد و استعمار و حاكميت بيگانگان و هر گونه وابستگي را تاب نمي آورد و طبيعي است اگر انقلابي با اين ايدئولوژي و با اين باورهاي استبداد ستيز و رهايي بخش ادبياتي را پي بريزد كه مقاومت و پايداري جدّي ترين درون مايۀ آن باشد.ريشه هاي اين ادبيات را مي توان تاگذشته هاي بسيار دور،تا همان آغاز ظهور آخرين پيام،تا صدر اسلام واكاويد،از همان زمان كه ياران با وفاي پيامبر اسلام(ص) در مقابل كفر و ظلم ايستادند و به مبارزه اي عميق و پردامنه دست زدند.از مصاديق آن ايستادگي هاي بلند و فريادهاي ماندگار،پي ريزي ادبياتي بود كه مي توان آن را جلوه اي از همان مقاومت و پايداري شمرد. از همان نخستين روزهاي طلوع اسلام، فرياد ابوطالب را در قصايدش در مدح و ستايش و تشجيع مسلمانان زير شكنجۀ مشركان و كافران را مي شنويم. در كشور ايران نيز در دوره معاصر و پس از انقلاب مشروطه وعصر بيداري و پس از آن شرايط اختناق و حكومت استبدادي دوره قاجار و پهلوي، زمينه شكل گيري انقلابي مردمي و اسلامي را فراهم كرد. پيروزي انقلاب اسلامي در 22 بهمن 1357 و تغيير نظام سياسي كشور، آغاز جنگ هشت ساله در سال 1359، فراز و فرودهاي گوناگون در عرصه جنگ هشت ساله، رحلت حضرت امام در سال 68 و رهبري امام خامنه اي و حوادث پس از آن، از مهم ترين وقايع تأثيرگذار بر عرصۀ جامعۀ ايران و جهان در اين دوره است و در شعر شاعران انقلابي و ارزشي بازتاب گسترده اي داشته است و از جوانب گوناگون مانند بررسي مضامين، سبك، زبان ، قوالب شعري قابل بررسي است و در اين پژوهش اين مهم واكاوي خواهد شد. با توجه به غلبۀ فضاي شور و نشاط و حماسه و سلحشوري در ايام انقلاب و جنگ و فضاي آرامش و تفكر بعد از جنگ، اين دوره به دو مرحله تقسيم و بررسي مي شود: الف)دورۀ انقلاب و جنگ تحميلي ب)دورۀ پس از جنگ.