بررسي كيفيت آب هاي زيرزميني استان فارس در مصارف شرب با استفاده از شاخص كيفيت آب و سيستم اطلاعات جغرافيايي

تحقیق حاضر تلاشی برای استفاده از شاخص كیفیت آب (WQI) و سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) در بیان وضع كیفی آب های زیرزمینی استان فارس در مصارف شرب می باشد. این شاخص با تجزیه و تحلیل داده های كیفی 298 حلقه چاه در شهرستان های استان فارس در طی سال های 1388-1379 برای سه حالت: میانگین دوره آماری, ابتدای دوره (سال 1379) و انتهای دوره (1388) محاسبه گردید. برای تعیین این شاخص, 11 پارامتر كیفی مدنظر قرار گرفتند كه شامل: اسیدیته, سختی كل, مجموع مواد جامد محلول, سدیم, كلسیم, منیزیم, نیترات, نیتریت, بی كربنات, سولفات و كلراید بودند. روش درونیابی وزن دهی بر مبنای عكس فاصله (IDW) برای مشخص نمودن نحوه توزیع پارامترهای شیمیایی و دسته بندی مناطق بر اساس شاخص كیفیت آب مورد استفاده قرار گرفت. شاخص كیفیت آب برای این چاه ها برای میانگین دوره آماری بین 38/33 تا 96/138 متغیر بود. پس از پهنه بندی مقادیر شاخص كیفیت آب در استان مشخص شد كه در بیشتر مناطق استان (حدود 5/82 درصد از مساحت كل استان) آب زیرزمینی دارای كیفیت مناسبی برای مصارف شرب می باشد. بطور كلی این گونه می توان اظهار نمود كه آب های زیرزمینی استان فارس برای مصارف شرب مناسب می باشند.