حضرت علي(ع) عملگرا و نظريه پرداز اقتصادي

ايجاد تمدني كه موجب بقا و خوشبختي انسان در تمام مراحل باشد، يكي از آروزهاي بشري است كه ائمه معصومين(ع) با سيره نظري و عملي خود راه سعادت را به بشريت نشان دادند و اهداف غايي را مشخص نمودند. آنچه مسلم است دستاوردهاي بشر در ايجاد تمدن‌هاي مختلف هرگز نتوانسته است در تمامي ابعاد اين مهم را تحقق بخشد، در انديشه ديني و بويژه انديشه منبعث از آموزه‌هاي اسلامي اين امر مي‌توان محقق كرد و جامعه را به رشد و تعالي رساند. سيره و عملكرد علي(ع) بر تمدن اسلامي نقش قابل توجه اي داشته و رشد جامعه بشريت با رعايت و بكار گيري اين سيره بوده گرچه نامي از او در ميان نبوده و يا نياوردند. مسأله اين مقاله تبيين مباني و چارچوب نظري تحقيق، سيره اقتصادي امام(ع) از رحلت پيامبر(ص) تا شهادت او مي‌باشد.يافته تحقيق با تأكيد بر روش تحليلي – توصيفي به روش كتابخانه‌اي نشان مي‌دهد كه امام علي(ع) با آبادي اراضي، احياي نخلستانها، اجراي طرح‌هاي اقتصادي، ايجاد اشتغال در جامعه اسلامي، احياي سنت وقف با وقف كردن زمين‌هاي خود، توجه به رشد كشاورزي، تجارت و صنعت، فعاليت‌هاي عمراني و تأكيد بر فقر زدايي در جامعه برترين نقش را در احياي در ساحت اقتصاد داشته است.