معنويت در جامعه با تكيه بر سخنان اميرالمؤمنين عليه السلام

معنا گرايي و معنا خواهي امري فطري در انسان است، انسان اگر از طبيعت حيات خود فراتر رود و نظاره گر آن باشد با پرسش چيستي حيات و چيستي هدف و معني حيات مواجه مي شود. در پژوهش حاضر مشكل اصلي جوامع بشري ناتواني از تفسير زندگي و غفلت از معنويت در زندگي در جامعه خود دانسته شده و دين مهم ترين عامل كشف معنا معرفي شده است زيرا هدف اصلي بعثت انبياء و در استمرار آن ائمه اطهار عليهم السلام، تأمين حيات حقيقي و تضمين جامعه سالم انساني بوده و معنا بخشيدن به زندگي اجتماعي و دست يافتن به جامعه معنوي، ارتباط مستقيم با هدف عالي زندگي و درك حيات حقيقي دارد؛ انساني كه به حيات حقيقي نرسد به هدف و معني حيات دست نمي يابد و حيات او پوچ و بي معنا و تهي از معنويت مي شود و جامعه متشكل از چنين انسانهايي جامعه اي متحير، بي ارزش و رو به زوال خواهد بود. در پژوهش حاضر طي كندوكاو تفصيلي در سخنان اميرالمؤمنين عليه السلام، رويكرد اصلي ايشان براي تعالي معنوي جامعه، معرفت بخشي نسبت به عوامل سقوط و تعالي جامعه، تأكيد بر تنظيم و تصحيح نحوه نگرش، ارتباط و تعامل انسان با دنيا و زندگي دنيوي و اجتماعي شناخته شده است. روش پژوهش توصيفي- تحليلي بوده و هدف از آن بررسي ضرورت معنويت در جامعه و شناخت راهها و شاخصه هاي معنا بخشي به جامعه انساني از ديدگاه قرآن كريم و اميرالمؤمنين عليه السلام مي باشد.