نگاهي به ابعاد مشاوره و بازخوردهاي درمانيِ آن در سيرۀ اميرالمومنين علي (عليه السّلام)

نظام اجتماعي براساس همدلي و همكاري ميان افراد يك جامعه و برآورده نمودن نيازها از قِبَل اين همكاري شكل مي‌گيرد. انسان‌ها بنا به دلايلي به يكديگر نيازمندند، يكي از جلوه هاي نيازمندي افراد انساني به يكديگر را مي‌توان در استفاده از عقل و دانش ديگران دانست. بنا به حديثي از حضرت امير(عليه السلام) هرگاه فرد با فكر خود به جايي نرسد، از انديشۀ خردمندي كه مشكل وي را حل مي‌كند، پيروي كند (غرر الحكم، ح 4156). از اين رو، مشاوره گرفتن در امور مختلف فردي و اجتماعي اصلي موكّد در آموزه هاي ديني است كه به موجب آن عقول مجتمع شده، مسائل با سهولت بيش تري حلّ وفصل مي گردد. اين مقاله درصدد است تا با مروري بر منابع ديني اصل مشورت و مشاوره، ابعاد آن، ويژگي هاي مشاور، آثار فردي و اجتماعي آن و بازخوردهاي درماني و پيشگيرانۀ آن در حل تعارضات انسان را از نگاه حضرت اميرالمومنين علي(عليه السلام) مورد بررسي و واكاوي قرار دهد. مروري بر احاديث و روايات نقل شده از حضرت اميرالمومنين علي(عليه السلام)، نشان داد كه مشاوره با افرادي خردمند، حزم انديش، امين، باتجربه و خداترس مي تواند در سه سطح پيشگيري و تلاش براي تغيير در ابعاد شناختي، عاطفي و رفتاري شخصيت مراجع در چهار محور ارتباط مراجع با خود، ديگران، هستي و خدا نقش موثري ايفا نمايد.