نقش اعتمادسازي در مديريت روابط كاركنان دانشي در شركت‌هاي دانش محور

يكي از مسائل و مشكلات سازمان هاي امروزي، كمبود اعتماد بين كاركنان و مديران است. در تمام سازمان ها ، شكاف قابل توجهي بين كاركنان و مديريت و خواسته هاي اين دو وجود دارد. در نتيجۀ آن، تصميمات معمولاً با مشكلات اجرائي رو به رو مي شود . هدف از پژوهش، پي بردن به نقش اعتمادسازي در مديريت كاركنان دانشي در شركت هاي دانش محور است. در اين مقاله با توجه به پژوهش هاي انجام شده به تاثير بسيار زياد متغير اعتمادسازي در مديريت روابط كاركنان اشاره شده كه انكار آن قبول نيست. اعتماد به عنوان مهره كليدي سازماني در بين كاركنان و بصورت افقي و بين كاركنان و مديران سازماني بصورت عمودي وجود دارد كه خود لازمه موفقيت و اثربخشي سازماني خواهد بود. علي الخصوص در سازمان هاي دانش محور كه بقاي آنها، منوط به حضور مفيد كاركنان دانشي است، به واسطه اعتمادسازي در قالب پيشبرد فرهنگ سازماني مديريت روابط آنان را تحت تاثير قرار داده و با بهتر كردن روابط و مديريت آنان به كسب مزيت رقابتي در عصر تكنولوژي و گرفتن گوي سبقت از رقبا دست پيدا ميكنند. اين موضوع همراستا با نتايج پژوهش هاي مشابه است كه بدون استثناء اهميت بسيار زياد تاثير اعتمادسازي را مديريت افراد نشان مي دهند. وجه تمايز مطرح شده در اين پژوهش در مقايسه با پژوهش هاي ديگر تاثير اعتبارسازي بر روي مديريت كاركنان دانشي در شركتهاي دانش محور است كه تاثير آن به مراتب در شركتها و بين كاركنان حساس‌تر مي شود. از جمله موضوعات پيشنهادي مطرح شده، بحث مشاركت كاركنان در تسهيم دانش خود و تصميم هاي مديريتي سطوح مختلفي كه انعطاف تصميم گيري در آنها وجود دارد، است. اين مشاركت و تسهيم دانش افراد خصوصا در مالكيت شركت به افراد حس اعتماد و ماكليت داده و در برابر هر گونه اتفاق در شركت خود را مسئول مي داند.