تاثير ميانجيگري ديجيتال سازي بر رابطه مديريت استعداد با عملكرد سازماني: مطالعه مورد صنعت مخابرات

مديريت منابع انساني امروزه به طور قابل توجهي تحت تأثير عصر ديجيتال و پويا مي باشد. هدف از تحقيق ما توضيح اين است كه چگونه مديريت استعداد مي تواند استعدادها را به عنوان منابع انساني كليدي كه همان سرمايه فكري مي باشند، با توجه به نيازهاي چابكي شركت شكل دهد و در نتيجه به كسب مزيت رقابتي در محيط هاي پويا و ارتقاي عملكرد سازمان گردد. اين پژوهش قصد دارد تا به بررسي تاثير تاثير سرمايه فكري بر عملكر سازماني با ميانجي گري مديريت استعداد ديجيتال سازي شده بپردازد. روش پژوهش توصيفي-تحليلي و از نوع همبستگي است. جامعه آماري اين پژوهش، كاركنان و متخصصان حوزه مخابرات شركت هاي مختلف به تعداد 283 نفر متخصص در اين صنعت مي باشند. ابزار جمع آوري داده ها پرسش نامه استاندارد بود كه روايي پرسشنامه بر اساس روايي محتوا و سازه و پايايي آن از طريق آلفاي كرونباخ مورد سنجش قرار گرفت. مدل و اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS و SmartPLS تجزيه و تحليل شد. پس از تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار، فرضيات تاثير سرمايه فكري بر عملكر سازماني با ميانجي گري مديريت استعداد ديجيتال سازي شده پذيرفته شد.