نقش حوزه‌هاي علميه در كاهش آسيب هاي فردي و اجتماعي جنگ بيولوژيك

جنگ بيولوژيكي از اصطلاحات نظامي نوين و به معناي «به كارگيريِ نظامي (عامدانه) موجودات زنده يا سموم آنها به منظور قتل و زيان رساندن به انسان و يا ثروتهاي حيواني يا زراعي وي در راستاي كاستن از توان نظامي اش ‍ مي باشد»، رسالت اوليه و وظيفه اصلي طلاب به عنوان سرباز امام زمان(عج) مرزباني عقيده هاست، كه به تحصيل علوم ديني و فهم دين و نهايتا نشر و ترويج و تبليغ و تدريس مكتب اهل بيت عليهم‌السلام مي‌پردازند و از اسلام دفاع مي‌كنند. در اين مقاله به بررسي فعاليت‌هاي حوزه‌هاي علميه در عرصه مقابله با بيماري هاي واگيردار ناشي از جنگ‌هاي بيولوژيك و نيز راهكارها و تلاش‌هاي حوزه‌هاي علميه در كاهش صدمات و آسيب‌هاي اين گونه حملات بر روي افراد جامعه و نهايتا اجتماع پرداخته شده است، اين مقاله كه با روش كتابخانه‌اي گردآوري و شده و از روش توصيفي استفاده گرديده است، به بررسي نقش حوزه‌هاي علميه در بحران‌ها به ويژه جنگ‌ها و بالخصوص جنگ بيولوژيك پرداخته ونتايج زير حاصل شده است: روحيه بخشي به رزمندگان در شرايط بحراني، كارآمدي و حضور فعال در عرصه‌هاي فرهنگي و اجتماعي، ايفاي نقش فرمانده و افسر در جنگ با دشمن، باور و يقين امت به ناجي بودن مراجع، روحانيت و حوزه‌هاي علميه، تبديل تهديدات دشمن به فرصت‌هاي مطلوب و كلام آخر اين كه ، روح و زيربناي تاب‌آوري و امنيت اجتماعي، تقويت باورهاي ديني مردم است و متوليان دين حوزه و روحانيت هستند، لذا تقويت و ارتقاي نقش بي بديل و جريان‌ساز حوزه و روحانيت ضرورت دارد.