بررسي عملكرد ارقام مختلف گندم نسبت به كم‌آبياري

كمبود منابع آب شيرين و افزايش جمعيت، نياز به استفاده موثرتر از آب براي افزايش توليد را اجتناب‌ناپذير مي سازد. كم‌آبياري مي‌تواند در جهت استفاده بهينه از منابع آب و افزايش بازدهي مصرف آب به‌كار گرفته شود. گندم از مهم‌ترين غلات و قوت غالب مردم در سراسر جهان به شمار مي‌آيد. بررسي هاي انجام گرفته نشان مي‌دهد كه ميزان حساسيت ارقام گندم به خشكي متفاوت است. آزمايش در قالب طرح كرت‌هاي يكبار خردشده در بلوك‌هاي كامل تصادفي طي دو سال متوالي صورت گرفت. عامل كم‌آبياري به عنوان فاكتور اصلي در چهار سطح) و سه رقم مهدوي، سرداري و ريژاو به عنوان فاكتور فرعي در نظر گرفته شدند. پس از اعمال رژيم‌هاي آبياري پارامترهاي ارتفاع بوته، طول سنبله، تعداد پنجه در بوته، تعداد دانه در خوشه، وزن هزار دانه و عملكرد بيولوژيك تعيين شدند. نتايج نشان داد كه تيمار شاهد (آبياري كامل) بالاترين تعداد دانه در سنبله (46/34) و بيشترين تعداد پنجه‌زني در متر مربع (42/648) را به خود اختصاص داده است. آبياري در مرحله ساقه‌دهي باعث افزايش تعداد دانه در سنبله مي‌شود. رقم ريژاو بالاترين تعداد پنجه،وزن دانه و طول سنبله را نشان داد. اختلاف عملكرد دانه‌ها در سطوح مختلف آبياري در سطح احتمال يك درصد معني‌دار و در ارقام مختلف غير معني‌دار بود. بالاترين شاخص برداشت مربوط به سطح آبياري چهارم با عدد 12/47 درصد به دست آمد. سطح اول آبياري نيز كم‌ترين شاخص برداشت را به خود اختصاص داد (92/42 درصد). نتايج نشان داد كه كم‌آبياري در پايان دوره رشد باعث كاهش توليد محصول مي‌شود.